دانلود مقالات ISI درباره انگیزه + ترجمه فارسی

انگیزه(به انگلیسی: Incentive) رویدادی محیطی است که انسان را به سمت شروع کردن رفتاری خاص می کشاند یا از آن دور می کند. مشوق ها همیشه قبل از رفتار واقع می شوند ( یعنی، R: S )، و با انجام این کار، انتظاری را در انسان به وجود می آورند که پیامدهای خوشایند یا ناخوشایند در شرف وقوع هستند. نمونه هایی از مشوق های مثبت از این قرارند: لبخند، بوی وسوسه انگیز، حضور دوستان و همکاران، نامه ای که به نظر می رسد حاوی چک است. برخی از مشوق های منقی می توانند از این قبیل باشند: بوی گندیدگی، حضور دشمنان یا رقیبان، نامه های تبلیغاتی، و …. مشوق ها موجب رفتار نمی شوند، بلکه بر احتمال اینکه پاسخ داده شود یا نه تاثیر می گذارند. وسیله ی دیگری که برای ایجاد انگیزش به کار می رود مُشوّق یا داعیه نامیده اند. در واقع، مشوق عاملی یا هر آن چیزی در محیط است که دارای ارزش مثبت و منفی در برانگیختن رفتار باشد، مانند بوی خوش یک دسته ی گل، دیدار شخص مورد علاقه و ترس از تنبیه (عبور از چراغ قرمز). فرق میان مشوق و سایق در این است که سایق دارای خاستگاه زیستی است و مشوق دارای پایگاه محیطی و به علاقه های غیر مستقیم وابسته است. در واقع بخش فطری انگیزش را به سایق و بخش آموختنی آن را به مشوق نسبت داده اند. وقتی مزایا، منافع یک کار یا به طور کلی عوامل تولید ثروت، قدرت، حیثیت اجتماعی و مذهبی کسی را به سوی خود جلب کند می گویند آن کار یا شغل برای او دارای جاذبه یا مشوق است. در آزمایشی که با موشها انجام گرفت معلوم شد که هرچه نوع و مقدار غذا بیشتر مورد توجه آنها باشد برای به دست آوردن آن به فعالیت بیشتری می پردازند. به این سبب مشوق موجب انگیزش می شود و سازگاری و تعادل موجود زنده را به هم می زند و تا حصول مقصود از کوشش باز نمی ایستد. انگیزه، در لغت به معنای سبب و دلیل و چیزی است که کسی را به کاری وادار می کند. در اصطلاح نیز مفهومی است که دو جنبه در آن لحاظ شده است. از یک سوی، محرک رفتار است که همان عامل و نیروی درونی است و رفتار فرد را موجب می شود و از سوی دیگر، دارای نتیجه و هدف است که همیشه از جنبه ی تأثیر در رفتار، به هدفی توجه دارد؛ چرا که هیچ رفتاری بدون انگیزه انجام نمی شود. بنابراین، می توان گفت انگیزه، مفهومی دو منظوره است که از سویی، به محرک رفتار و از سوی دیگر، به نتیجه و هدف رفتار اشاره دارد. شاید بتوان آن را چنین تعریف کرد: « عاملی درونی که موجب رفتار فرد می شود. » انواع انگیزه ها با توجه به رفتارهای گوناگونان انسان در می یابیم وی انگیزه های فراوانی دارد که تنوع رفتارها از آنها ناشی می شود. در یک نگاه، انگیزه ها را می توان به دو دسته ی کلی تقسیم کرد: 1. انگیزه های طبیعی؛ 2. انگیزه های اکتسابی. 1. انگیزه های طبیعی انگیزه های طبیعی، آنهایند که از آغاز تولد، همراه آدمی بوده، به آموختن نیازی نداشته اند. ویژگی اساسی انگیزه های طبیعی، فطری و غریزی بودن آنهاست. امور فطری چند ویژگی دارند: 1. با آموزشی و یادگیری به وجود نمی آیند؛ 2. در نوع انسان ها ثابت اند؛ گر چه ممکن است شدت و ضعف داشته باشند؛ 3. در همه ی زمان ها و مکان ها وجود دارند. انگیزه های طبیعی خود انواعی دارند که در واقع بر اساس نیازهای انسان بنا شده اند. این گونه انگیزه ها را- که از اصل تعادل حیاتی ناشی می شوند- انگیزه های اولیه، فیزیولوژیکی یا حیوانی نیز می نامند انگیزه های اکتسابی ۲-انگیزه های اکتسابی، گونه ی دیگری از انگیزه هاست. مهم ترین ویژگی در انگیزه های اکتسابی، پیدایش آن از راه عوامل محیطی و اجتماعی است، و یادگیری در ایجاد آن نقش اساسی را بازی می کند. به همین دلیل، این گونه انگیزه ها، هیچ یک از نیازهای زیستی انسان را بر طرف نمی کنند. انگیزه های اجتماعی از موارد بارز انگیزه های اکتسابی اند که دو مورد از مصادیق آن را بر می شماریم. نظریه ی مشوق یا داعیه می کوشد توضیح دهد که چرا رفتار همواره به وسیله ی نیاز درونی، مانند میل به کاهش سایق در ایجاد سطح مطلوبی از هیجان برانگیخته نمی شود. در واقع نظریه ی مشوق، به جای توجه به عوامل درونی، انگیزش را برحسب ماهیت محرکهای برونی به فعالیت وامی دارد تا به رفتار شکل و جهت بخشد. در این رابطه ویژگی محرکهای برونی در انگیزش فرد از اهمیت زیادی برخوردار است. عامل مشوق موجود زنده را به سوی خود جلب می کند یا می کشد، در صورتی که سایق فرد را به سوی آن سوق می دهد یا بر او فشار می آورد تا به ارضای نیازش بینجامد. گرچه نظریه مشوق بیانگر آن است، که با وجود نبودن انگیزه های درونی، فرد ممکن است در برابر مشوق سر تسلیم فرود آورد، اما چنین می نماید که این نظریه در توضیح انگیزش از پشتوانه ی معتبری برخوردار نیست، زیرا تلاش موجود زنده بر این است که نیازهای خود را رفع کند، حتی اگر مشوّقی هم موجود نباشد. چون نظریه کاهش سایق در همکاری با مشوقهای برونی به طور گویاتری با واقعیت همخوانی دارد.