دانلود مقالات ISI درباره مکانیسم یا سازوکار + ترجمه فارسی

سازوکار(Mechanism )یامکانیزم دستگاهی می باشد برای تبدیل نیروهای ورودی به نیروهای خروجی مورد نظر. مکانیزم ها به طور کلی از یکی از روش های زیر کمک می گیرند. حرکت قطعات: چرخ دنده،تسمه، زنجیر، بادامک و بازو. . . سیستم اصطکاکی: ترمز و کلاج. . . ساختار اجزا: قاب، بست، بیرینگ، فنر و کاسه نمد. . المان های مخصوص: پین، خار و هزار خار. . . و همچنین مکانیسم، یا مکانیزم روالی است که برای انجام هدفی بر پا می‌گردد. این روال با پاره‌های تشکیل‌دهنده‌اش را معمولاً به گونه‌ای جای‌گذاری می‌کنند که مجموعهٔ پدید آمده، کمابیش خودبخود و تکراری کار مورد نظر را انجام دهد. مکانیزم در فلسفه به شرح زیر می باشد: «مکانیسم»، واژه‌ای فرانسوی است که در کتاب‌های لغت و فرهنگ فارسی، ترجمه‌های گوناگونی از آن ارائه شده که البته در معنا با یکدیگر نزدیکند: 1. آمیختگی و هم‌آیی اعضا و ابزار دستگاهی که برای منظور و غرض خاصی تنظیم شده است، چنان‌که مکانیسم بدن انسان یا مکانیسم یک تفنگ. 2. ترکیب و ساختمان چیزی. 3. توصیف دقیق عملکرد یک دستگاه. 4. مراحل مختلف یک واکنش یا رخداد یک پدیده. 5. ساز و کار. 6. طرز کار اجزای مختلف یک دستگاه یا سیستم. برخی بر این باورند که مکانیسم در فلسفه به نظریه‌ای اطلاق می‌شود که حیات را به مجموعه اعضایی که مانند ماشین کار کند نسبت دهند؛ مانند: مکانیسم دکارت. در هر صورت شهید مطهری نیز در کاربرد این لفظ یکی از این معانی را در نظر دارد و اصطلاح جدیدی اختراع نکرده است. مکانیزم دفاعی نیز اینگونه تعریف می شود: اگر تعداد زیادی میکروب وارد بدن ما ‌شود، تب می‌کنیم. تب، یک مکانیسم جسمی خودکار دفاعی بدن است که باعث کشته شدن تعداد زیادی از میکروب‌ها می‌شود و به این ترتیب تا حدود زیادی از ما در برابر بیماری محافظت می‌کند. همه‌ ما در معرض انواع فشار‌های روانی، اضطراب‌ها و هیجان‌ها قرار داریم. بر خلاف آنچه تصور می‌کنیم، منابع این فشارها، اضطراب‌ها و هیجان‌ها، همیشه شرایط بیرونی نیستند و در بسیاری از موارد آنها از درون خودمان ریشه می‌گیرند. بدن ما به یک سیستم دفاعی روانی درست مشابه سیستم دفاعی جسمانی مجهز است. این سیستم شامل برخی مکانیسم‌های دفاعی روانی و شیوه‌هایی است که افراد به شکلی ناخودآگاه (یعنی بدون اینکه خودشان متوجه باشند) در برابر رویدادهای اضطراب آور زندگی به‌کار می‌گیرند تا از خود در برابر آسیب‌های روانی ناشی از این اضطراب‌ها محافظت کنند و دید خوبی را که به خود دارند (احترام به خود)، حفظ نمایند. مکانیسم‌های دفاعی روانی باعث کنار زدن افکار متناقض از حیطه‌ آگاهی می‌شوند. در واقع، استفاده از این مکانیسم‌های دفاعی، نشانه‌ نوعی‌ سازگاری است که افراد برای جلوگیری از کاهش احترام به خود و رویارویی با اضطراب از آنها استفاده می کنند. مکانیسم‌های دفاعی روانی، شکلی از رفتار بهنجار هستند، مشروط بر اینکه در کاربرد آنها زیاده‌روی نشود، زیرا زیاده‌روی و تکرار مداوم آنها باعث می‌شود به عادت تبدیل شوند. افراد با به‌کار بردن مکانیسم‌های دفاعی، مسایل و مشکلات خود را حل نمی‌کنند، بلکه فقط به تحریف آنها و در واقع تحریف واقعیت می‌پردازند. همه ما انسان‌ها گاهی واقعا به کناره‌گیری موقت از واقعیت نیاز داریم تا به این ترتیب از خود در برابر آسیب حاصل از واقعیت‌های دردناکی که در زندگی همه‌ ما وجود دارند، محافظت کنیم. مشکل، زیاده‌روی در به‌کارگیری این مکانیسم‌هاست که منجر به کناره‌گیری دایم از واقعیت یا ابتلا به بیماری روانی می‌شود. مکانیسم‌های دفاعی را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول آنهایی هستند که باعث ایجاد سازگاری و سلامت روانی در فرد می‌شوند. دسته دوم، مکانیسم‌هایی هستند که در درازمدت اختلالات خفیف روانی ایجاد می‌کنند و به‌کارگیری آنها به شکل مداوم و طولانی، گاهی به اختلالات شدید روانی یا روان‌پریشی می‌انجامد.