دانلود مقالات ISI درباره پروستاگلاندین‌ها + ترجمه فارسی

پروستاگلاندین‌ها (به انگلیسی prostaglandin )یکی از مهمترین واسطه‌های شیمیایی در داخل بدن هستند که با تأثیر بر روی گیرنده‌های مختلف سلولی تأثیرات متنوع زیادی در بدن دارند. پروستاگلاندینها مولکول لیپیدی بیست کربنه بوده ساختاری شبیه کلسترول دارند. پروستاگلاندینها دارای انواع مختلفی مانند F2،E2 آلفا، PGI2 و غیره هستند. پروستاگلاندین E2 )دینوپروستون)، یک پروستاگلاندین از گروه E است که بر روی عضله صاف اثرمی کند. ماده آندوژن، پروستاگلاندین E2 نامیده می شود و به سرعت در بدن متابولیزه می شود. این دارو در هرمرحله از بارداری، سبب القاء انقباض شده و همچنین گزارش شده است که دارای اثرات گشاد کنندگی عروق و برونش نیز می شود پروستاگلاندین ها اولین بار در سال 1935از مایع سمینال جداسازی شدندونام این گروه از غده پروستات گرفته شد. اما مشخص شدة که بسیاری از بافت های دیگر پروستاگلاندین ها را برای اعمال متنوع تولید می کنند. پروستاگلاندین ها اسیدهای کربوکسیلیک غیر اشباعی هستند که از یک اسکلت 20کربنی و یک حلقه سیکلوپنتان متصل به کربنهای 8و12تشکیل شده است. پروستاگلاندینها تقریبا در همه بافت ها واندام ها به عنوان پاسخ به محرکهای هورمونی سنتز میشوند اما در داخل سلول ذخیره نمیشوند وبهصورت پاراکرین عمل میکنندیعنی روی بافت مجاور سلولهای تولید کنندشان اثر میکنند. بوسیله همه سلولهای هسته دار بجز لنفو سیتها تولید می شوند. این ترکیبات دارای اعمال فیزیولوژیک متنوع ودر برخی موارد متضاد هستند. مثلابرخی از آنها تجمع پلاکتی را مهاروبرخی دیگر تحریک می کنند. برخی باعث اتساع رگهاوبرخی باعث انقباض رگها می شوند. روش‌های مختلف جراحی و طبی جهت القای سقط مطرح شده است که یکی از آنها استفاده از پروستاگلاندین است. در تحقیقی به منظور مقایسه اثر آمپول پروستاگلاندین E2 و شیاف آن در القای سقط در سه ماهه دوم بارداری انجام شد. مواد و روش‌ها: این کارآزمایی‌ بالینی یک سوکور در سال 1381 در بیمارستان کوثر قزوین بر روی 36 زن باردار که در سه ماهه دوم حاملگی به علت کاهش مایع آمنیوتیک یا مرگ داخل رحمی جنین، کاندید ختم حاملگی بودند انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای یک گروه 2 عدد شیاف 3 میلی‌گرمی واژینال PGE2 به فاصله 4 ساعت در واژن گذاشته و برای گروه دیگر یک آمپول 5 میلی‌گرمی پروستاگلاندین در 1000 سی سی سرم دکستروز %5 رقیق شد و بر حسب نیاز تعداد قطره های تجویزی در دقیقه افزایش یافت. در هر یک از دو گروه پس از 12 ساعت، در صورت عدم دفع جنین، القا با اکسی‌توسین شروع شد و تا ختم حاملگی ادامه یافت. داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای و t مقایسه شدند.