دانلود مقالات ISI درباره پروتئازوم + ترجمه فارسی

پروتئازوم(به انگلیسی: Proteasome) مجموعه‌های پروتئینی هستند که در همه یوکاریوتهای و آرکیا و برخی از باکتریها وجود دارند. عملکرد اصلی پروتئازوم حذف پروتئین‌های غیرضروری یا آسیب دیده، توسط پروتئولیز است. پروتئولیز یک واکنش شیمیایی است که پیوندهای پپتیدی را حذف می‌کند. محل پروتئازوم در سیتوپلاسم و هسته می‌باشد. از لحاظ ساختاری، یک مجموعه استوانه‌ایست که دارای یک هسته و چهار حلقه اطراف هسته می‌باشد که حفره مرکزی را شکل می‌دهند. نقش پروتئوزوم در سلول تبدیل پروتئین به پپتیدهای کوچک است طول عمر پروتئین بوسیله تنظیم تجزیه پروتئین کنترل می گردد که می تواند چند دقیقه (مثل سیلکین های میتوزی) تا طول عمر ارگانیسم (مثل Pr های قرینه چشم) باشد. دو نقش مهم تجزیه پروتئین: نقش اول: سبب حذف و از بین رفتن های پروتئین های سمی از برای سلول می شوند. پروتئین هایی که به طور نادرست تاخورده یا تجمع یافته اند یا Prهایی که بواسطه جهش در آن ژن کد کننده آن ها آسیب دیده اند یا Pr هایی به دلیل متابولیت های سلولی (فعال شیمیایی) آسیب دیده اند را حذف می نماید. نقش دوم: تجزیه کنترل شده Pr های طبیعی، مکانیسم قدرتمندی را برای نگهداری Pr ها و فعالیت شان در سطح مناسب فراهم می آورد و امکان تغییر سریع در این سطوح را برای کمک به سلول ها در پاسخ به تغییر شرایط می دهد. تجزیه اختصاصی و پی گیر پروتئین ها در سلول عمدتا با پروتئازوم صورت می گیرد. پروتئازوم غالب در بیشتر سلول ها پروتئازوم 26S است که از یک بخش مرکزی کاتالیتیک (با ضریب رسوب 20S) و دو سرپوش در دو انتهای آن (هر یک با ضریب رسوب 19S) تشکیل شده است. پروتئازوم حدود 50 زیر واحد پروتئینی دارد. تجزیه در پروتئازوم ها تقریبا به طور کامل و با کارایی زیاد صورت می گیرد. یک پروتئین چگونه برای تجزیه پروتئازومی هدف گیری می کند؟ نشان تجزیه پروتئازومی یک پروتئین سیتوپلاسمی، افزوده شدن تعداد زیادی از یک پروتئین کوچک (76 ریشه ای) به نام یوبی کوئتین (Ub) به آن است. Ub معمولا به گروه های آمین در زنجیره جانبی ریشه های لایزین پروتئین هدف به صورت کووالان متصل می شود. برای تجزیه پروتئازومی یک پروتئین لازم است ابتدا چندین Ub به دنبال هم به این پروتئین متصل شوندتجزیه پروتئازومی در بسیاری موارد برای تنظیم زمانی دقیق فعالیت پروتئین ها استفاده می شود. در چرخه سلولی، تجزیه برخی پروتئین ها ورود سلول به فاز بعدی چرخه را ممکن می سازد. در این فرآیندها، لیگازهای یوبی کوئتین ویژه نوعی سوبسترا در زمان خاص فعال می شوند و آن سوبسترا را پلی یوبی کوئتینه می کنند تا توسط پروتئازوم تجزیه شود. در مواردی ممکن است لیگازها پیش فعال باشند، ولی سوبسترای آنها هنو. ز تغییرات لازم برای شناسایی توسط این لیگازها را پیدا نکرده باشد. اتصال یوبی کوئتین به یک پروتئین همیشه باعث تجزیه آن نمی شود.