دانلود مقالات ISI درباره آپتامرها + ترجمه فارسی

آپتامرها(به انگلیسی: Aptamer) را از کتابخانه های پیچیده اسیدنوکلوئیک سنتزی به کمک یکسری فرایند تکراری جذب و بازیافت و تکثیر دوباره جداسازی می کنند. آپتامرها کاربردهای بالقوه ای در وسائل آنالیز گر شامل بیوسنسورها و عوامل درمانی “therqputic agents” دارند. اندازه آنها بین 6 تا 40 کیلودالتون است و گاهی دارای ساختارهای سه بعدی ویژه و پیچیده هستند. KO یا Dissociation constant آنها از اهداف خود خیلی پایین و در حد ناذومولار است. آپتامرها می توانند انانیتومرهای ملکولهای کوچک و حتی تفاوت توالی های ناچیز را به راحتی تشخیص دهند. آپتامرها بیشتر RNA یا DNA و یا ترکیبی از ایندو با ملکولهای غیر طبیعی هستند. در فرایند تکراری بدست آوردن آپتامر می توان در هر سیکل تغییرات لازم را انجام داد و آنچه در این بین جالب است رخدادن تکامل داروینی به صورت موثر و در شیشه است. (Dar winian Evelution). پس از Darwinian Evelution، پس از غنی سازی های مناسب آپتامرها می توانند کلون شوند و به عنوان جمعیتی از توالی های هوموژن مورد بررسی قرار گیرند. در بیولوژی مدرن یک آپتامر یک الیگونوکلئوتید از DNA و یا RNA است که در خارج از محیط طبیعی یا درآزمایشگاه، برای باند شدن به یک مولکول هدف انتخاب می شود. از میان فرایندهایی که این مولکول ها جدا می شوند انتخاب تکاملی از لیگاندها با غنی سازی نمایی یا SELEX می باشد. شروع آن با سنتز یک حوضچه از الیگونوکلئوتیدهای DNA شامل یک مناطقی از نوکلئوتیدهای راندوم است، که با توالی های محافظت شده که حاوی مناطقی برای باند شدن پرایمر برای استفاده در واکنش زنجیره ای پلی مرازی است. به بیان دیگر، آپتامرها را از کتابخانه های پیچیده اسید نوکلوئیک سنتزی به کمک یکسری فرایند تکراری جذب و بازیافت و تکثیر دوباره جداسازی می کنند. آپتامرها کاربردهای بالقوه ای در وسائل آنالیز گر شامل بیوسنسورها و عوامل درمانی دارند. اندازه آنها بین 6 تا 04 کیلودالتون است و گاهی دارای ساختارهای سه بعدی ویژه و پیچیده هستند. آپتامرها می توانند انانیتومرهای ملکول های کوچک و حتی تفاوت توالی های ناچیز را به راحتی تشخیص دهند. آپتامرها می توانند به یکسری مواد متصل شده و سپس به عنوان دارو استفاده شوند به عنوان مثال اتصال به PEG ( (Poly Ethylene Glycolبرای بزرگ‌تر شدن اندازه آن‌ها به منظور تاخیر در میزان دفع کلیوی آن‌ها، اتصال به نانو ذرات پوشش‌دار به عنوان محافظ علیه نوکلیازها، اتصال به عوامل تصویر برداری مثل فلیوروفورها نقاط کوانتومی نانو کریستال با عوامل MRI مثل ذرات مغناطیسی. آپتامرها امروزه در درمان بیماری‌ها نیز به کارمی روند. برای نمونه آپتامر 1833NX مهار کننده VEGF (Vascular endothelial cell growth factor) می‌باشد که خاصیت ضد سرطانی دارد. آپتامرها می‌توانند از راه دخالت در عملکرد انواع فاکتورهای انعقادی از لخته شدن خون جلوگیری کنند. مثلا با غیر فعال کردن ترومبین، هپارین یا اتصال به فاکتورهای انعقادی IX و IXa عمل ضد انعقادی خود را انجام می‌دهد. در درمان ایدز و ویروس‌ها امیدهای زیادی به وجود آورده است. در درمان انواع سرطان و تشخیص ژن‌های با بیان بالا از آن‌ها به عنوان پروب استفاده شده است. آپتامر ها را می توان دو گروه زیر دسته بندی کرد: 1-آپتامرهایRNA و یا DNA 2-آپتامر های پپتیدی. آپتامرهای RNA و یا DNA این آپتامرها لیگاند های انتخابگر RNAو DNA تک رشته ای (به طور معمول) کوتاه اولیگونوکلئوتیدی هستند که به طور مصنوعی در آزمایشگاه ساخته شده اند. آپتامر همچنین در برخی از مولکول های RNA ای طبیعی در موجودات زنده شناسایی شده اند. برای مثال اینترون گروه I به طور اختصاصی به نوکلئوتید گوانین متصل می شوند. این RNA های متصل شونده، نوعی آپتامر هستند. نوعی دیگر از اپتامر های طبیعی عناصر تنظیمی ژنتیکی اسید نوکلئیوکی به نام سوئیچ ها(Riboswitches ) هستند که دارای ویژگی های مولکولی بازشناساگر، شبیه به آپتامر های مصنوعی می باشند. کشف این نوع توالی های RNA ای تنظیمی، اعتقاد به وجود (دنیایRNA ) را در آغاز حیات بر روی کره ی زمین تقویت می کند. آپتامر های پپتیدی: این آپتامر های پروتئینی از یک قلمرو متغیر کوتاه(با 10 تا 20 امینو اسید) تشکیل شده است که در هر دو انتها، به یک داربست پروتئینی چسبیده است. در سلول این آپتامر ها قادرند با سایر برهم کنش های پروتئینی مداخله کنند.