دانلود مقالات ISI درباره هیدروژل + ترجمه فارسی

هیدروژل (Hydrogel) دسته‌ای از مواد پلیمری با ساختار شبکه‌ای (پیوندهای عرضی فیزیکی یا شیمیایی) هستند که قابلیت تورم و جذب آب بالایی دارند. این خصوصیت هیدروژل‌ها را از سایر پلیمرها متمایز می‌سازد. پیوندهای عرضی فیزیکی می‌توانند بوسیله‌ درهم گره خوردگی زنجیرها، ایجاد بلور در ساختار پلیمر و یا برهمکنش‌های ضعیف مثل پیوند هیدروژنی یا واندروالسی تشکیل شوندکه در شکل زیر نمایی ازاین پیوند ها دیده می شود. کشش سطحی هیدروژل‌ها در فصل مشترک با بافت‌های بیولوژیک پایین است و این عامل جذب پروتئین و چسبندگی سلولی را کاهش میدهد. به دلیل محتوای آب بالای این مواد، سطح هیدروژل به عنوان یک سطح قابل نفوذ ابر آبدوست شناخته می‌شود که از زیست سازگاری بالایی برخوردار است. هیدروژل‌ها برخی از خصوصیات هیدرودینامیک ژل‌های بیولوژیک بدن، بافت‌ها و سلول‌ها را مدل‌سازی می‌کنند و این بررسی رفتار بافت‌های طبیعی را نیز آسان‌تر می‌سازد. ماهیت نرم و الاستیک برخی از هیدروژل‌ها، اصطکاک سطحی این مواد را با بافت‌های اطراف کم می‌کند. کاهش اصطکاک سطحی باعث می‌شود که غشا موکوسی مانند سطوح داخلی عروق آسیب کمتری ببیند. هیدروژل ها به عنوان مواد جدید و مناسب برای کاربردهای متعدد وارد پزشکی مدرن شده اند. مطالعه هیدروژل ها به عنوان بیومواد جدید در چند دهه اخیر گسترش چشمگیری داشته است. به طور سنتی، هیدروژل ها از طریق ایجاد اتصال عرضی با آب در پلیمرهای محلول و یا از پلیمریزاسیون منومرهای محلول ایجاد می شوند. همه این روش های ایجاد اتصال عرضی بدون در نظر گرفتن سازش پذیری پلیمر با مولکول های حساسی چون پروتئین ها و سلول های زنده پایه گذاری شده اند. باید در نظر داشت که در کاربردهای مختلف پزشکی، زیست سازگاری هیدروژل مهم ترین فاکتور است که باید در نظر گرفته شود. بسیاری از هیدروژل های جدید طوری طراحی شده اند که تحت شرایط فیزیولوژیکی به صورت خود به خود عمل ژل شدن را انجام می دهند. در این سیستم ها، هیدروژل در محل تزریق و بدون کمک مواد ایجاد اتصال عرضی، که اغلب سمی و عامل تغییر ماهیت هستند، تشکیل می شود. در این مقاله، انواع هیدروژل ها و روش های تشکیل آنها همراه با طبیعت شیمیایی و کاربردهای پزشکی این بیومواد مرور شده اند. از جمله کاربردهای هیدروژل‌ها به عنوان بیومتریال در پزشکی زیستی، می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود: در تهیه پانسمان‌ها و زخم پوش‌ها، عدسی‌های چشمی، غشاءهای زیستی، سیستم‌های انتقال دارو، مهندسی بافت، پوست مصنوعی، انواع داربست‌های تشکیل شونده در محل، ساخت بیوسنسورها، نانو بیومتریال‌ها و. . . .