دانلود مقالات ISI درباره استخوان‌کاه، استئوکلاست + ترجمه فارسی

در پزشکی به یاخته‌های چندهسته‌ای که استخوان‌ها را جذب می‌کنند، یاخته‌های استخوان‌کاه یا استئوکلاست‌ می‌گویند. استخوان‌کاه‌ها با برداشتن پوسته دارای مواد معدنی از روی بافت استخوانی و شکستن استخوان آلی عمل تخریب را انجام می‌دهند. به صورت طبیعی تخریب استخوان توسط این یاخته‌ها به وسیله سلول‌های استخوان‌ساز متوازن می‌شود. در افراد با اختلالات تخریب استخوان هم‌چون پوکی استخوان، یاخته‌های استخوان‌ساز از فعالیت و پیشرفت این یاخته‌ها عقب مانده و باعث کاهش تراکم استخوان‌ها می‌شوند. استئوکلاستها از مونوسیتهای خون تولید می‌شوند. استئوکلاستها مسئول تجزیه ماده زمینه استخوان در هنگام استخوان سازی هستند. نقش استئوکلاستها عکس استئوبلاستهاست به همین دلیل سلولهای مخرب نامیده می‌شوند. این سلولها، ابتدا ماده زمینه‌ای بی‌شکل و سپس کلاژن را تجزیه می‌کنند. استئوکلاستها معمولا سلولهایی غول‌آسا با سیتوپلاسم وسیع‌اند و تعداد ۶ تا ۵۰ هسته دارند. استئوکلاستهای جوان تک هسته‌ای بوده و در هنگام فعالیت بازوفیلی و هنگام استراحت اسیدوفیلی هستند. با وجود اسید فسفاتاز دراستئوکلاستها این سلولها می‌توانند ماده زمینه‌ای را تجزیه کنند. به علاوه هنگامی که میزان کلسیم خون به علت عمل هورمون تیروکسین و پاراتورمون کاهش می‌یابد، استئوکلاست کلسیم را از استخوان می‌گیرد و به جریان خون می‌فرستد. استئوکلاستها نزدیک سطح استخوان از حفره‌ای از ماده استخوانی در حال تخریب قرار دارند. استئوکلاست ها سلولهای اختصاصی هستند که از ردۀ سلولی مونوسیت / ماکروفاژ مشتق می شوند. این سلول ها به ماتریکس استخوان چسبیده و با تولید آنزیمهای اسیدی و لیتیک باعث تجزیه آن می شود. به خوبی معلوم شده است که فاکتورهای سیستمیک همچون هورمون پاراتیروئید (PTH) و فاکتورهای موضعی همچون IL-1β باعث فعال شدن استئوکلاست ها می شود. در صورتی که استئوکلاست برای تمام این فاکتورها رسپتور ندارد. کشف مسیر سیگنال RANK در استئوکلاست یک مفهوم جدید را در مورد مکانیسم های استئوکلاستوژنزیس و فعالیت تحلیل استخوان فراهم کرده است. استئوبلاست ها و یا سلول های مغز استخوان فاکتور مهمی در استئوکلاستوژنز یعنی RANKL را تولید می کنند. سلولهای پیش اجدادی استئوکلاست نیز رسپتور RANKL یعنی RANK را بر روی سطح غشای خود بیان می کنند. که با اتصال RANKL به RANK سلولهای پیش اجدادی به سلولهای استئوکلاست فعال تبدیل می شوند. مکانیسم مهاری این سیستم گلیکوپروتئینی به نام استئوپروتگرین (OPG) است که با اتصال به RANKL مانع از اتصال RANKL به RANK شده و در نتیجه پروسه فعال شدن استئوکلاست مهار می شود. وقتی که RANKL به RANKL متصل می شود استئوکلاستها پیش اجدادی تمایز یافته، فعال می شوند. مشخص ترین نمای یک استئوکلاست فعال وجود ناحیه روشن و حاشیه ناهموار است. آنزیم H+-ATPase در حاشیه ناهموار غشای استئوکلاست وجود دارد و محیط زیرین را اسیدی کرده و باعث تحلیل استخوان می شود. حاشیه ناهموار توسط ناحیه روشن احاطه شده که وظیفه آن ایجاد اتصال استئوکلاست به ماتریکس استخوان و ایجاد یک فضای مطلوب جهت تحلیل استخوان است.