دانلود مقالات ISI درباره پروتئولیز + ترجمه فارسی

پروتئولیز هیدرولیز پیوندهای پپتیدی است که پروتئین ها را باهم نگه می دارد و منجر به تجزیه پروتئین ها به اجزای کلیدی، پپتیدها و اسیدهای آمینه می شود. پروتئولیز می تواند به عنوان یک روش تنظیم فرآیندهای سلولی با کاهش غلظت پروتئین، تبدیل به پروتئین به شکل فعال و یا با ارائه اسیدهای آمینه مورد نیاز برای سنتز پروتئین های مختلف رخ دهد. پروتئولیز اغلب توسط پروتئازها، آنزیم هایی که پروتئین ها را تجزیه می کنند، انجام می شود. همچنین می تواند به عنوان یک نتیجه از شرایط سلولی مانند دمای شدید، اسیدیته یا شوریت رخ دهد که مولکول ها در پیوندهای پپتیدی را مختل می کند و موجب شکستن پیوندها می شود. پروتئولیز هنگامی اتفاق می افتد که پیوند های پپتیدی که حاوی پروتئین با یکدیگر هستند هیدرولیز شوند. این اتفاق اغلب از طریق کاتالیز با پروتئازها، آنزیم هایی که در تجزیه پروتئین دخیل هستند، رخ می دهد. پروتئازها در یکی از دو روش عمل می کنند: آنها می توانند پیوند آمید بین دو اسید آمینه در ترمینال آمینو یا کاربوکسی (اگزوپتیدازها) را از بین ببرند یا آنها می توانند پروتئین را در بستر جدا کنند. (اندوپپتیدازها). پروتئولیز چندین نقش مهم در بدن را بازی می کند. پروتئولیز می تواند عملکرد پروتئین را با تولید یا حذف پروتئین کنترل کند. پروتئولیز همچنین با حذف پروتئین های آسیب دیده یا غیر ضروری به عنوان فرایند پاکسازی سلولی عمل می کند. پروتئولیز یکی از عناصر کلیدی هضم مواد مغذی است، هر پروتئین مصرف شده را تجزیه می کند به طوری که مواد مغذی موجود برای ارگانیسم گرفته شده است. فعالیت پروتئولیتیک غیر طبیعی با بسیاری از بیماری ها مرتبط است. در پانکراتیت، نشت پروتئازها و فعال شدن زودرس آنها در پانکراس منجر به خود گوارش پانکراس می شود. افرادی که مبتلا به دیابت می شوند، ممکن است فعالیت لیسوزوم را افزایش داده و تخریب برخی از پروتئین ها به طور قابل توجهی افزایش یابد. بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید ممکن است باعث آزاد شدن آنزیم های لیزوزومی در فضای خارج سلولی شود که باعث جدا شدن اطراف بافت ها می شود. پروتئولیز غیرطبیعی و تولید پپتیدهای که در سلول ها جمع می شوند و از بین بردن بی اثر آنها ممکن است در بسیاری از بیماری های عصبی مرتبط با سن مانند آلزایمر