دانلود مقالات ISI درباره آدنوزین تری فسفات + ترجمه فارسی

آدنوزین تری فسفات یا (ATP)، نوکلئوتیدی است که در سلولها به عنوان حامل انرژی بکار می‌رود. آدنوزین فسفات که ترکیب شیمیایی خاصی است، در تمام جانداران برای تبدیل انرژی به کار می‌رود. آدنوزین تری فسفات با انتقال انرژیش به مولکولهای دیگر، گروه انتهایی فسفات خود را از دست داده و به آدنوزین دی فسفات تبدیل می‌شود یا اینکه با از دست دادن دو گروه فسفات (PP1)، به آدنوزین مونو فسفات تغییر می‌یابد، که این فراورده‌ها نیز مجدا می‌توانند با کسب فسفات به (ATP) تبدیل شوند. عمل تخمیر بر اثر شکستن مولکولهای آلی (ترکیبات حاوی کربن) انرژی لازم را در اختیار یاخته قرار می‌دهد، فسفات‌های پر انرژی از قبیل آدنوزین تری فسفات را رها می‌کند. برخی از اشکال تخمیر، مانند تخمیرهای مواد الکل، به عنوان فراورده فرعی، دی اکسید کربن تولید می‌کنند. رها شدن این گاز در جو به وسیله اشکال بی هوازی حیات، که به اکسیژن نیاز دارند، در تکامل فرایندهای سوخت و ساز بعدی، از جمله عمل تنفس سهیم اند. در فرایند تخمیر الکلی نیز ATP به میزان فراوان تولید می‌گردد. اجزای آدنوزین تری فسفات عبارتنداز: یک باز آلی آدنین، یک قند ریبوز، سه گروه فسفات (سه رادیکال فسفات) در فرمول مولکول آدنوزین تری فسفات، یکی از فسفات ها به واسطه یک پیوند استری به قند ریبوز متصل است و دو فسفات دیگر با پیوند فسفوانیدرید که پیوندهایی پرانرژی می باشند به یکدیگر و فسفات آلفا متصل هستند. در اثر شکسته شدن پیوندهای فسفوانیدرید، انرژی زیادی تولید می شود. به این ترتیب آدنوزین تری فسفات می تواند به آدنوزین دی فسفات و آدنوزین منو فسفات تبدیل گردد. عملکرد آدنوزین تری فسفات به عنوان یک منبع انرژی داخل سلول‌ها به خوبی شناخته شده است. ATP می‌تواند این انرژی را تولید کند، چون مقادیر زیادی انرژی به صورت ذخیره در باندهای فسفاژن وجود دارد. موضوعی که شاید خیلی اعجاب آور باشد این است که توانایی مکمل‌های ATP برای افزایش قدرت و توان اگر صفر نباشد خیلی ناچیز است. تحقیقات نشان می‌دهد که دریافت خوراکی ATP باعث تضعیف دانه‌های پر انرژی فسفات در ATP می‌شود، کاهش دهنده تراکم کلی آنها و همچنین ظرفیت انرژی می‌گردد. در عین حال دریافت خوراکی ATP در افزایش قدرت موثر است چون اضافه شدن قدرت از آدنوزین تری فسفات ناشی از مجموعه‌ای از عملیات بیرون سلولی است که ارتباطی با ظرفیت درون سلولی برای تأمین انرژی سلولی ندارد. نکته ای که باید توجه داشت این است که اگرچه انرژی در سلول ها به صورت آدنوزین تری فسفات ذخیره می گردد ولی میزان آن در سلول ها محدود بوده و نمی تواند از یک حد معینی بیشتر گردد. درارتباط با سلول های عضلانی علاوه بر ذخیره انرژی به صورت آدنوزین تری فسفات، مقدار مازاد آن به شکل یک ترکیب پرانرژی فسفاتی دیگری به نام کراتین فسفات (فسفوکراتین) ذخیره می گردد کراتین فسفات انرژی خود را از آدنوزین تری فسفات به دست می آورد و به هنگامی که نیاز باشد (مثلا در فعالیت های عضلانی شدید و کوتاه مدت) ازطریق ساختن آدنوزین تری فسفات، انرژی خود را منتقل می کند تا آدنوزین تری فسفات ایجاد شده به مصرف برسد. به انتقال انرژی از کراتین فسفات جهت تولید آدنوزین تری فسفات، سیستم انرژی فسفاژن می گویند.