دانلود مقالات ISI درباره بیوفیلتراسیون + ترجمه فارسی

بیوفیلتراسیون روشی برای تصفیه آلودگی های هوا و آب می باشد که در آن از موجودات زنده برای تبدیل آلاینده ها استفاده می شود. بیوفیلتراسیون یکی از مهم ترین فرآیندهایی است که برای کنترل بو از روی مواد بودار مثل زغال چوب و کمپوست، ترکیبات آلی فرار، سولفید هیدروژن و آمونیاک استفاده می شود. روش تصفیه ای بیوفیلتراسیون از آن رو که هزینه ی اولیه ی بسیار پایین و هزینه های عملیاتی تقریباً ناچیزی دارد، می تواند مورد توجه و استقبال از واحد های تولیدی و صنعتی مختلف واقع شود، چرا که عمده ی دلیل عدم استقبال از واحد های تصفیه و بازیافت، پیچیدگی های این گونه واحد ها و هزینه های گزاف راه اندازی و بهره برداری است که در سیستم های بیوفیلتری وجود ندارند. به عبارت روشن تر، روش بیوفیلتراسیون را می توان یک روش تصفیه ای رایگان (free of charge ) به شمار آورد. مکانیسم: در این روش با استفاده از میکروارگانیسم‌ های خو داده شده با گاز آلاینده اقدام به کاهش یا تصفیه این ترکیبات در هوای خروجی از دودکش‌های صنایع آلوده‌کننده می‌گردد. ماده آلایند جذب فاز مایع می‌گردد که حاوی میکروارگانیسم‌ های فعال می باشد. این گروه از میکروارگانیسم های سازگار شده و تخصص یافته ماده آلایند را تجزیه می‌کنند و از انرژی ناشی از شکست این ترکیبات برای تکثیر و فعل و انفعالات متابولیک خود استفاده می‌نمایند. محصول واکنش میکروبی عمدتاً CO2، آب و بیومس می باشد، در این روش ماده آلاینده ممکن است آلی یا غیر آلی باشد. در این روش مواد شیمیایی مضر در فاضلاب‌ها بوسیله موجودات زنده حذف می شوند. بیوفیلتر: بیوفیلتر راکتورهایی می‌باشند که با در اختیار داشتن بسترهایی فرایند تصفیه را انجام می‌دهند. بر روی این بسترها میکرو ارگانیسم هایی رشد می‌کنند که عمل تصفیه را در اصل انجام می‌دهند. مکانیسم کلی به این صورت است که آلاینده با عبور از این بستر متخلخل بیولوژیکی از آب جداشده و تصفیه می‌گردد. استفاده از بیوفیلتر برای کنترل انتشار ترکیبات آلی فرار یک تکنولوژی جدید به‌ حساب می‌آید. اساسا فاضلابی که مواد قابل تجزیه بیولوژیکی کمی دارد، جهت بیوفیلتراسیون مناسب است.