دانلود مقالات ISI درباره درخت‌گاه‌شماری، دندرونگولوژی + ترجمه فارسی

مطالعه و تحلیل حلقه‌های رشد سالانه درختان و استفاده از آنها برای تعیین تغییرات اقلیمی در دوره‌های گذشته و تحقیقات باستان‌شناختی را درخت‌گاه‌شماری (dendrochronology) یا تحلیل حلقه درخت (tree-ring analysis) می‌گویند. این روش، روشی برای دوران شناسی و مطالعه قدمت محیط از روی حلقه‌های شکل گرفته در چوب تنه درختان است. همچنین با استفاده از این روش می‌توان تغییرات آب و هوایی گذشته را که به وسیله حلقه‌های رشد سالیانه درختان ثبت می‌شوند را مطالعه کرد. اولین بار ای. ئی. داگلاس روش سالیابی رشد حلقه‌های درختان را ارایه کرد. نتایج بررسی‌های داگلاس نشان‌دهنده درصد رشد منظم و متناسب با دیگر حلقه‌های درختان برای دوره‌های زمانی طولانی بود. آگاهی از پیروی درختان از یک الگوی رشد منظم، داگلاس را ترغیب کرد تا نمونه‌های چوب با قدمت نامعلوم را در مقایسه با پهنای حلقه‌های درختانی با قدمت مشخص سالیابی کند. وی در دهه ۱۹۲۰ سالیابی رشد حلقه‌های درختان را به عنوان یکی از کاربردهای این حوزه علمی معرفی کرد. در دهه ۱۹۴۰ هوبر نخستین کسی بود که در اروپا در این زمینه شروع به کار کرد و به موفقیت‌های مهمی رسید. این روش سالیابی بر اساس چهار پیش فرض زیست شناختی بنا شده‌است: رشد درختان را می‌توان در حلقه‌های سالانه قابل تشخیص مشاهده کرد. پهنای حلفه‌های درختان تحت تأثیر شرایط آب و هوایی محیط قرار دارد و در سال‌های مختلف متفاوت است. پهنای حلقه‌هایی که به طور همزمان رشد کرده‌اند. پهنای حلقه‌های پیاپی در درختان مختلف یک گونه، در مناطق وسیعی با یکدیگر متناسب اند. در تمامی مناطق آب و هوایی که یک دوره زمستانی دارند، همه ساله یک حلقه به دور هسته موجودحلقه‌های چوبی درختان رشد می‌کند. پهنای حلقه‌ها با سن درخت تغییر می‌کند. هر چه درخت پیرتر می‌شود، پهنای حلقه‌ها کمتر می‌گردد. حلقه‌های داخلی درخت، پهن‌تر از حلقه‌های بیرونی هستند و این نکات به آب و هوا و وضعیت جغرافیایی محل رشد درخت بستگی ندارد. در حلقه‌های تشکیل شده، چوب بهاره با چوبی که در تابستان رشد می‌کند متفاوت است. چوب تشکیل شده در بهار وظیفه حمل سریع آب در آغاز دوره رشد را به عهده دارد. چوب تابستانه تحکیم مکانیکی چوب را انجام می‌دهد. با چشم غیر مسلح می‌توان تفاوت این دو را متوجه شد. با بررسی این تغییر مداوم رنگ چوب می‌توان حلقه‌های رشد یافته در هر سال را از خلقه‌های سال قبل و بعد از آن تشخیص داد. برای تعیین سن یک درخت تازه بریده شده می‌توان خلقه‌های رشد را از خارج تک تک شمرد تا به اولین حلقه رسید. تعداد خلقه‌های شمارش شده، مدت زمان زندگی درخت را نشان می‌دهد. ازی آنجا که درختانی که در شرایط جوی یکسان رشد می‌کنند توالی یکسانی دارند، می‌توان از طریق مقایسه و همپوشانی پهنای حلقه‌های درختان قدیمی تر با درختانی که به تازگی بریده شده‌اند، الگوی رشد حلقه‌های درختان را تا سال‌های دور پیگیری کرد.