دانلود مقالات ISI درباره گلیکوژن + ترجمه فارسی

گلیکوژن(Glycogen) یکی از گونه‌های پلی‌ساکاریدها است که در سلول های جانوران برای اندوختن کربوهیدرات بکار می‌رود. در پستانداران، گلیکوژن در جگر و عضلات انبار می‌شود. این ترکیب از دید زیستی مهم است، زیرا یکی از پلی‌ساکاریدهای اصلی برای اندوخته انرژی در انسان و جانوران است و نیز به انگیزه این که در دسترسترین منبع گلوکز میان وعده‌های غذا و در مواقع فعالیت فیزیکی (سخت‌کاری) می‌باشد، از اهمیت فراوانی برخوردار است. گلیکوژن با استفاده از آنزیم به گلوکز تبدیل می شود و در روده در صورت نیاز بدن به آن با تولید ATP در سلول ها سوخته شده و مصرف می شود ودر صورتی که بدن به آن نیاز نداشته باشد در ماهیچه ها ذخیره می شود. گلیکوژن از نظر ساختاری بسیار شبیه به آمیلوپکتین است به همین جهت ان را نشاسته حیوانی نیز می نامند. مراحل تبدیل گلیکوژن به گلوکز روشی که سلولها از این ذخیره انرژی استفاده می‌کنند، داستان جالبی در بیو شیمی است. آنزیم خاصی به نام فسفریلاز، ابتدا گلیکوژن را به مشتقی از گلوکز D-α- گلوکوپیرانوزیل 1- فسفات تبدیل می‌نماید. این تبدیل، در یکی از محلهای غیر کاهنده گروههای قندی مولکول گلیکوژن صورت می‌گیرد و مرحله به مرحله پیش می‌ر‌ود (یک مولکول در هر مرتبه). بدلیل اینکه گلیکوژن بسیار شاخه‌دار است، تعداد زیادی گروه انتهایی وجود دارد که آنزیم می‌تواند آنها را گاز بگیرد و مطمئن باشد که در زمان نیاز به انرژی زیاد، مقدار کافی گلوکز به سرعت آماده می‌شود. محدودیت عمل فسفریلاز فسفریلاز، پیوند 6،1-α- گلیکوزیدی را نمی‌تواند بشکند. به محض اینکه به چنین انشعابی نزدیک شود (در حقیقت به محض اینکه به پایانه ای برسد که چهار واحد با چنین پیوندی فاصله دارد)، متوقف می‌گردد. ترانسفراز در این لحظه، آنزیمی دیگری به نام ترانسفراز وارد عمل می‌شود که می‌تواند این مجموعه‌های سه واحدی گلوکوزیل پایانه‌ای را از یک شاخه به شاخه دیگر تغییر محل دهد. این فرایند، یک پس‌مانده گلوکزی را در انشعاب باقی می‌گذارد. 6،1-α- گلیکوسیداز در این حالت، به سومین آنزیم نیاز داریم تا آخرین مانع را برای بدست آوردن یک زنجیر مستقیم جدید از میان بردارد. این آنزیم، مخصوص نوع پیوندی است که باید شکسته شود و آن، 6،1-α گلیکوسیداز است که به نام آنزیم مستقیم کردن زنجیر نیز شناخته شده است. زمانی که این آنزیم، وظیفه خود انجام داد، فسفریلاز می‌تواند به تجزیه زنجیر گلوکز ادامه دهد تا به شاخه دیگر برسد و این عمل، ادامه پیدا می‌کند. مسیرهای گلوکز آزاد شده از گلیکوژن گلوکز آزاد شده از گلیکوژن به 2- اکسوپروپانوتیک (پروویک) اسید، از یک مسیر پیچیده (گلیکولیز) که شامل تعدادی آنزیم است، تبدیل می‌شود. سپس این اسید، محصولهای مختلفی بدست می‌دهد که به ارگانیسم مربوط و شرایط موجود بستگی دارد. در یک محیط هوادار (پُراکسیژن)، ادامه اکسیداسیون منجر به تشکیل H2O و CO2، همراه حداکثر انرژی می‌شود. اگر مقدار اکسیژن کم باشد، مثلا در ماهیچه ای که به‌شدت منقبض شده است، از کاهش ناقص 2- هیدروکسی پروپانوتیک (لاکتیک) اسید بدست می‌آید. بعضی از ارگانیسم های غیر هوازی مانند مخمر 2- اکسوپروپانوئیک (پیروویک) اسید را به اتانول تبدیل می‌کنند.