دانلود مقالات ISI درباره هوموسیستئین + ترجمه فارسی

هوموسیستئین با فرمول شیمیایی C4H9NO2S یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم 6577 است. که جرم مولی آن ۱۳۵٫۱۸ گرم بر مول می‌باشد. هوموسیستئین یک اسید آمینه کوچک حاوی سولفور است که از اسید آمینه متیونین سنتز میشود که جهت متابولیزه شدن نیاز به ویتامین های خاصی مانند B12 و B6 و فولات دارند. هوموسیستئین به طرق مختلف بر روی عروق اثر می گذارد: ۱- هوموسیستئین با تولید پراکسید و سوپر اکسید هیدروژن به لایه داخلی شریان ها آسیب می رساند. ۲- فرم فعال آن به نام تیو لاکتان هوموسیستئین در تجمع پلاکتی موثر است. ۳- هوموسیستئین با تغییر میزان فاکتورهای انعقادی تشکیل لخته را آسان میکند. ۴- هوموسیستئین باجلوگیری از گشاد شدن شریان های کوچک باعث مستعد شدن آنها به انسداد می شود. علت افزایش هوموسیستئین: به طور طبیعی، هوموسیستئین در بدن به دیگر اسیدهای آمینه تبدیل می شود. اگر میزان هوموسیستئین خون شما بالاست، ممکن است مقدار ویتامین B بدن شما (که در استفاده بدن از هوموسیستئین کمک کننده است) کافی نباشد. بیشتر افرادی که هوموسیستئین بالا دارند، مقدار فولات (اسید فولیک)، ویتامین B 6 یا ویتامین ۱۲B در رژیم غذایی شان کم است. دریافت این ویتامین ها باعث برگشت سطح هوموسیستئین به اندازه طبیعی می شود. دیگر علل افزایش هوموسیستئین شامل کاهش سطح هورمون تیروئید، بیماری های کلیه، پسوریازیس (نوعی بیماری پوستی) یا برخی داروها می باشد. کاهش هوموسیستئین: خوردن میوه ها و سبزیجات (خصوصاً سبزیجات با برگ سبز) می تواند با افزایش سطح فولات بدن، باعث کاهش سطح هوموسیستئین شود. اگر با رژیم غذایی سطح هوموسیستئین کاهش نیافت، ممکن است پزشک مکمل های فولات تجویز نماید. همچنین ممکن است مکمل های ویتامین B 6 و ۱۲B نیز تجویز نماید. مواد غذایی مانند سیب زمینی، موز، نخود و مرغ منابع مناسبی برای ویتامین ۶B هستند. همچنین جگر، گوشت گاو و برخی از ماهی ها منابع خوبی برای ویتامین ۱۲B هستند. درمان هوموسیستئین: اگر شما شروع به مصرف مکمل های فولات و ویتامین B کرده اید، سطح هوموسیستئین باید پس از ۸ هفته دوباره بررسی شود. اگر سطح هوموسیستئین همچنان بالا باشد، ممکن است پزشک مقدار مصرفی مکمل ها را بیشتر کند. ممکن است نیاز باشد که تست های دیگری انجام شود تا شرایط شما از لحاظ ابتلا به دیگر بیماری های مسبب افزایش هوموسیستئین بررسی شود. اگر سطح هوموسیستئین شما بالا باشد، نیاز است که به طور منظم آزمایش خون دهید (۲ تا ۳ مرتبه در سال) و سطح هوموسیستئین را بررسی کنید.