دانلود مقالات ISI درباره حساسیت به انسولین + ترجمه فارسی

حساسیت به انسولین(به انگلیسی: Insulin sensitivity) نقطه مقابل مقاومت به انسولین است که باعث تنظیم ماندن انسولین بدن میشود. انسولین یکی از هورمونهایی است که تأثیرات مختلفی در متابولیسم و دیگر اعمال بدن می‌گذارد. انسولین با اثر به سلول‌های کبد باعث می‌شود این سلول‌ها با گرفتن قند از خون و ذخیره آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول‌های ماهیچهای -به عنوان یک منبع سوخت- انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت‌های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می‌کند. در صورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کند. انسولین یک هورمون طبیعی در بدن می باشد که برای توزیع و ذخیره قند از انرژی مواد غذایی لازم است. در بسیاری از بیماران دیابتی تولید این هورمون در بدن کافی نیست و یا اثربخشی لازم را ندارد. لذا ممکن است داروی هورمونی انسولین برای دیابت نوع یک و یا دیابت نوع دو توسط پزشک معالج تجویز گرددانسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می‌کند. اولین تک ژن مرتبط با افزایش حساسیت به انسولین توسط گروهی از محققین دانشگاه آکسفورد کشف شد. نقطه ی مقابل حساسیت به انسولین کهمقاومت به انسولین است یک مشخصه ی اصلی دیابت نوع 2 می باشد، بنابراین ژن مرتبط با افزایش حساسیت به انسولین می تواند فرصتی برای ابداع روش جدیدی برای درمان دیابت است. جهش در ژن PTENسبب ایجاد وضعیت نادری می گردد که در آن خطر ابتلا به سرطان افزایش می یابد. این مسیر بیولوژیک که در آن ژن PTENدخالت دارد می تواند به عنوان یک هدف مناسب برای داروهای جدید محسوب شود. مقاومت به انسولین و حساسیت به انسولین دو طرف یک سکه هستند. اگر شما به انسولین مقاوم هستید پس در شما باید حساسیت به انسولین کم باشد بر عکس، اگر شما به انسولین حساس هستید پس مقاومت به انسولین در شما پایین است. مقاوم بودن در برابر انسولین یک چیز بد است در حالی که حساس به انسولین خوب است. راه های مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت: ۱- بلند کردن چیزهای سنگین: بلند کردن چیزهای سنگین باعث بالا رفتن حساسیت انسولین می‌شود. در واقع تأثیر ورزش کردن درست مثل فعالیت انسولین طی مصرف گلوکز است. ۲- دو با سرعت (یا دوچرخه‌سواری، یا شنا) با فاصله: سلولی که سرشار از انرژی‌ است در واقع سلولی مقاوم نسبت به انسولین بوده و یک سلول خالی یا «فاقد انرژی» سلولی حساس به انسولین است. ورزشی که باعث سوختن گلیکوژن و خالی کردن ماهیچه می‌شود ضرورتا میزان حساسیت به انسولین را بالا می‌برد. ۳- تمرین در ارتفاعات: تحقیقات نشان می‌دهد پیاده‌روی در ارتفاعات حدود ۴۵۰۰ متر باعث بالا رفتن مقاومت گلوکز و حساسیت به انسولین می‌شود. البته این برای هرکسی مناسب نیست و برخی مردم قادر به انجام آن نیستند. ۴- قدم زدن: یک پیاده‌روی ساده واقعاً می‌تواند بسیار مفید و مؤثر باشد، خصوصا اگر آن را دسته‌جمعی در قالب پیاده‌روی روزانه انجام دهید. در واقع پیاده‌روی برای کنترل گلوکز بعد از صرف غذا بسیار خوب است. ۵- هرگز از تمرین کردن دست نکشید: منظوراین نیست که اصلاً استراحت نکنید، منظوراین است که همواره در فعالیت باشید. به خاطر داشته باشید که حساسیت به انسولین با بالا رفتن سن کم نمی‌شود. ۶- دارچین بخورید: هرچند دارچین همیشه برای مقاومت نسبت به انسولین خوب نیست، اما می‌تواند باعث کاهش مقاومت نسبت به انسولین به خاطر کمبود خواب شود. ۷-کمی سرکه روی غذایتان بریزید: دفعه‌ی بعد که خواستید غذایی با کربوهیدرات زیاد بخورید، سالادی درست کنید که پر از سرکه باشد. سرکه میزان حساسیت به انسولین را بالا می‌برد. ۸- منیزیم بیشتری استفاده کنید: منیزیم در فرآیندهای فیزیولوژیکی زیادی دخیل است که اکثرشان با حساسیت انسولین مرتبط بوده و منبع غنی آن هم سبزیجات برگ‌داری مثل اسفناج است.