دانلود مقالات ISI درباره چسبندگی سلولی + ترجمه فارسی

لازمه تشکیل بافت و اندام، برقراری تماس و درنتیجه تبادل آگاهی بین سلول‌ها است. در موجودات پر‌سلولی، سلول‌ها با محیط پیرامون خود یا ماده خارج سلولی تماس دارند. این ماده بافت‌ها را کنار هم نگه‌داشته، شبکه منظمی را پدید می‌آورد که در محدوده آن سلول‌ها فرصت جابه‌جا شدن و انجام واکنش را پیدا می‌کنند. سلول‌های پوششی به طور محکمی به‌ هم چسبیده‌اند و برای جدا ساختن آنها از یکدیگر نیروی مکانیکی به نسبت زیادی مورد نیاز است. اتصال‌های سلولی بیشتر در بافت‌های پوششی مشاهده می‌شود که به‌طور معمول در معرض کشش و فشار قرار دارند. چسبندگی به علل زیر است: الف- قسمتی از این اتصال‌ها به دلیل وجود گلیکو‌پروتئین‌هایی است که جزء پروتئین‌های اساسی غشای پلاسمایی هستند. ب- به دلیل وجود مقدار اندکی پروتئوگلیکان‌های بین سلولی است. ج- نقش یون‌های دو ظرفیتی به‌خصوص یون‌های کلسیم که در ثبات و چسبندگی سلول‌ها مؤثرند. مثلا مادهEDTA که با کلسیم ترکیب می‌شود در کاهش خاصیت چسبندگی سلول مؤثر است. د- غشاهای جانبی سلول‌های پوششی دارای خصوصیاتی هستند که اتصال‌های بین سلولی نام دارد و جایگاهی برای چسبندگی و مانعی برای جریان مواد از بین فضاهای بین سلولی و پدیدآورنده مکانیسمی جهت ارتباطات بین سلولی هستند. براساس شکل و وسعت اتصال ممکن است به شکل یک نقطه یا تکمه با وسعت محدود باشد به نام ماکولا و یا دور تا دور سلول به شکل حلقه یا کمربند کشیده شده باشد به نام زونولا و یا پوششی ورقه‌ای و گسترده به نام فاسیا و از نظر محل تماس و میزان انسداد، اگر فضای بین سلولی به دلیل تماس یا اتصال سطح خارجی غشاء به دو سلول مجاور مسدود شود اصطلاح اوکلودنس به کار می‌رود و اگر فاصله بین سلولی واضح اغلب 200 تا250 A بوده و ماده متراکمی در فضای بین سلولی و سطح سیتوپلاسمی دو غشاء وجود داشته باشد، اصطلاح ادهرنس برای مشخص کردن آنها به کار می‌رود. غشای سلولی لیپید دو لایه ای نفوذپذیر گزینشی است که ساختار اصلی کلیه سلول ها می باشد. و متشکل از انواع مختلف مولکول های زیستی مانند لیپید، و پروتئین و لیپوپلی ساکاریدهای متصل شده به سطح غشاء میباشد. آرایه وسیعی از مراحل سلولی، از قبیل چسبندگی سلولی، میزان رسانائی یون، و علامت دهی سلولی، در این تعاملات زیستی انجام شده اند. غشاء سلولی مانع طبیعی سلولی است که اجزای میان سلولی را از محیط خارجی سلول جدا می کند. عملکردهای زیستی مرتبط با غشاء ها با مقداری از گونه های مختلف مولکولی مرتبط می باشند. ترکیبات لیپید و پروتئین غشاء ها در اصل مسئول کارکرد غشاء مانند یک ساختار میباشند. پروتئین های غشاء تعبیه شده در غشاء سلولی از اهمیت خاصی برای تنظیم و کنترل انتقال مواد در میان غشاء دارند و مانند سیگنال های مولکولی که موجب برقراری ارتباط سلولها با یکدیگر می شوند عمل می نمایند. بعلاوه، عملکرد پروتئین می توانند تحت تأثیر ماتریس لیپیدی احاطه شده در اطراف آن قرار گیرد. اتصال‌های چسبنده گستردگی زیادی در بافت‌ها دارند و گروهی از سلول‌ها را که به بافت مشخصی تعلق دارند وادار می‌کنند که نظیر یک واحد فیزیولوژیک عمل کنند. در سلول‌های ماهیچه قلب که در معرض فشارهای سخت مکانیکی قرار می‌گیرند و نیز بافت پوششی پوست و گردن رحم، وجود دارد. مهم‌ترین این اتصال‌ها: - اتصال دسموزوم صفحه‌ای: به ساختمان تکمه چسبنده معروف است و فاصله بین دو غشاء حدود 200 A و دقیقا در زیر اتصال محکم قرار دارد، به صورت یک پل بین سلولی اتصال دو سلول مجاور را به عهده دارد، به صورت صفحه‌ای به نام پلاک‌های سیتوپلاسمی مشاهده می‌شود و گروهی از رشته‌های ظریف به نام تونوفیلامان‌ها مانند سنجاق سر از غشاء سلول وارد در فضای بین سلولی شده و سپس به سیتوپلاسم داخل می‌شوند. بنابراین در فضای بین دو سلول رشته‌ها و دانه‌هایی که در اتصال دو سلول مؤثر است مشاهده می‌شود. این فیلامان‌ها به درون صفحات متراکمی که بر روی سطح سیتوپلاسمی غشای سلولی وجود دارند فرو رفته‌اند این صفحات حاوی میوزین، تروپومیوزین، آکتینین، وینکولین می‌باشد. - اتصال دسموزوم کمربندی: شامل یک صفحه متراکم است که به شکل کمربندی اطراف سطح بالایی غشاء را احاطه می‌کند. فاصله بین دو سلول در این نوع اتصال در حدود 90-20 nm است. رشته‌های بسیار ظریف آکتین از شبکه انتهایی موجود در سیتوپلاسم به داخل این صفحه متراکم کشیده می‌شوند و باعث اتصال رأس سلول و استحکام بیشتر آن می‌شوند. - اتصال همی دسموزوم (پل یکطرفه): بین سلول‌های پوششی و غشاء پایه‌ای به ویژه در سلول‌های استوانه‌ای روده پدید می‌آید و ساختمان شبیه به نیمی از پل بین سلولی است که رشته‌های ظریف در سمت غشاء بازال وجود ندارد.