دانلود مقالات ISI درباره تغییرات اقلیمی + ترجمه فارسی

تغییرات اقلیمی(به انگلیسی Climate variability) یعنی هر تغییر مشخص در الگوهای مورد انتظار برای وضعیت میانگین آب و هوایی، که در طولانی مدت در یک منطقه خاص یا برای کل اقلیم جهانی، رخ بدهد. تغییر اقلیم نشان دهندهٔ تغییرات غیر عادی در اقلیم درون اتمسفر زمین و پی آمدهای ناشی از آن در قسمت‌های مختلف کرهٔ زمین می‌باشدعقیدهٔ کلی بین دانشمندان در این خصوص است که آیا گرمایش جهانی در حال رخ دادن است، و (اگر چنین است) و علل و عواقب احتمالی آن چیست. این نظر علمی در ریویوهای سیستماتیک، از سوی نهادهای علمی ملی یا بین‌المللی و ارزیابی‌های نظرات بین دانشمندان اقلیمی ابراز شده است. برخی دانشمندان، دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌ها از طریق انتشارات دارای داوری همتا در نظر کلی علمی مشارکت کرده و نقاط اتفاق نظر و قطعیت نسبی در آن گزارش‌ها و ارزیابی‌ها خلاصه شده است. اجماع علمی این است که اقلیم زمین بی شک در حال گرم شدن است و این شدیداً محتمل است (یعنی با احتمال اقلاً ۹۵٪ یا بیشتر) که انسان‌ها بیشتر آن را از طریق اقداماتی که تمرکز گاز گلخانه‌ای را در جو زمین، با اقداماتی چون جنگل‌زدایی و سوزاندن سوخت سنگواره‌ای انجام می‌دهند. علاوه بر این محتمل است که برخی گرم شدن‌های ناشی از گازهای گلخانه‌ای با افزایش هواپخشها جبران شده باشد بارش های ناگهانی و خشکسالی دو نمونه از بارزترین نوسانات در آب و هوای ایران است که به گفته اقلیم شناسان تکرار و تداوم آن ها، نشان دهنده وقوع پدیده "تغییر اقلیم" در کشور است. فعالیت های بشری و مصرف انرژی های فسیلی از مهم ترین عوامل وضعیت جو و تغییرات اقلیمی بوده و در صورت ادامه روند موجود، تغییرات اقلیمی شدیدی (به صورت گرمایش جهانی) در دهه های آینده به وقوع خواهد پیوست. تغییرات اقلیمی آسیب هایی را در حوزه های مختلف چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی کشورها به همراه خواهد داشت. جدی ترین اثرات تغییرات اقلیم در ایران در دهه های آتی بر نزولات جوی، منابع آب، وضعیت بهداشت، تنوع زیستی و. . . منعکس خواهد شد. توده‌های یخی به عنوان یکی از حساس ترین شاخصهای تغییر اقلیمی شناخته می‌شوند، که عمدتاً طی دوره سرد شدن اقلیم افزایش می‌یابند (مانند دوره کوتاه یخبندان) و در طول گرم شدن آب و هوا در مقیاسهای متوسط زمانی شروع به پسرفت می‌کنند. افزایش و فروپاشی توده‌های یخی، هر دو به نوسان پذیری طبیعی و عمدتاً نیروهای تشدید کننده خارجی کمک می‌کند. اما، طی قرن گذشته، توده‌های یخی نتوانسته‌اند به حدکافی لایه‌های یخی را مجدداً تولید کنند تا جبرانی برای یخ‌های از دست رفته طی ماه‌های تابستانی باشد.