دانلود مقالات ISI درباره ایمونوگلوبولین + ترجمه فارسی

ایمونوگلوبولین(به انگلیسی: immunoglobulin) دسته‌ای از مولکول‌های زیستی هسنتد که در سیستم ایمنی فعال هستند و با حرف اختصاری (Ig)نشان داده می‌شوند. ایمونوگلوبولین‌ها به طور اختصاصی علیه آنتی ژن‌ها یا پادگن‌ها ترشح می‌شوند و اگر برای آنتی ژنی ترشح شده باشد به آن آنتی بادی یا پادتن می‌گویند. بدن هر فرد ۱۰ به توان ۷-۹ مولکول آنتی بادی دارد. ایمونوگلوبین یا IVIG به عنوان یک درمان جایگزین پروتئین پلاسما(IgG)، در بیماران دچار کمبود یا نقص ایمنی که دچار کاهش یا از دست دادن قابلیت تولید آنتی بادی هستند، تجویز می‌شود. در این قبیل بیماران دچار کمبود ایمنی، ایمونوگلوبین به جهت حفظ و نگهداری سطح آنتی بادی به میزان کافی، به منظور جلوگیری از عفونت‌ها و تأمین یک ایمنی غیرفعال توصیه می‌شود. درمان هر ۳-۴ هفته یکبار داده می‌شود. در مورد بیماران مبتلا به بیماریهای اتوایمیون، ایمونوگلوبین در دوز بالا (معمولاً به میزان ۱ تا ۲ میلی گرم ایمونوگلوبین به ازای هر کیلوگرم گرم وزن بدن) تجویز می‌شود و بدینوسیله تلاش می‌شود که شدت بیماری خود ایمنی مانند درماتومی‌وزیت Dermatomyositis کاهش داده شود. موارد مصرف: درمان نگهدارنده در بیمارانی که بدن آنها قادر به تولید مقادیر کافی آنتی بادی‌های IgG نمی‌باشد • درمان انواع ایدیوپاتیک پورپورای ترومبوسیتوپنیک • درمان پارواویروس B19 طریقه مصرف: • درمان نگهدارنده در بیمارانی که بدن آنها قادر به تولید مقادیر کافی آنتی بادیهای IgG نمی‌باشد: در بالغین و کودکان: ۲۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، ماهی یک بار از طریق انفوزیون وریدی تجویز می‌شود. • درمان انواع ایدیوپاتیک پورپورای ترومبوسیتوپنیک: در بالغین و کودکان: ۴۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز، در ۲ تا ۵ روز متوالی. مقدار مصرف نگهدارنده دارو به تعداد پلاکت‌های شمارش شده و پاسخ بالینی بیمار بستگی دارد. IgG یکی از ایمنوگلوبولین های مهم در خنثی سازی سموم باکتری ها و ویروس ها است، که اصطلاحا به آنNeutralizing Abگفته می شود. IgG بیشتر در پاسخ های ثانویه(فاز مزمن) ترشح می شود. در پاسخ های ثانویه یکسری از لنفوسیت ها به لنفوسیت های B خاطره تبدیل می شوند،که بیشتر توانای تولید IgG را دارند. IgG هنگامی که با آنتی ژن باند می شود باعث فعال شدن سیستم کمپلمان از طریق مسیر کلاسیک می شود. در انسان IgG قابلیت عبور از جفت را دارد چون در انسان حالت ارتباط بین جفت و جنین از نوع Hemochorial(ارتباط مستقیم خونی مادر و جنین) است،و همینطور سلول ها تروفوبلاست جفت در انسان دارای رسپتور هایی برای IgG می باشد. در نشتخوار کنندگان و سایر موجودات، لایه بافتی بین جفت و جنین زیاد است، بنابراین مویرگ های جفت و جنین با هم ارتباط ندارند. در نتیجه در سایر موجودات،آنتی بادی ها در هنگام آبستنی از مادر وارد بدن جنین نمی شود. رسپتور هایFcɣRI و FcɣRII و FcɣRIII که در سطح ماکروفاژ ها و NK cellsقرار دارد،گیرنده هایی برای ناحیه FC مولکول IgGمی باشند. FcɣRIدارای میل ترکیبی ((affinity بیشتری با FC می باشد در نتیجه عمل Opsonization با قدرت بیشتری انجام می شود. IgGدر موش سه زیر کلاس،در اسب هفت زیر کلاس،در گاو سه زیر کلاس،در گوسفند سه زیر کلاس و در سگ دارای چهار زیر کلاس می باشد