دانلود مقالات ISI درباره گورستان یا محل دفن زباله + ترجمه فارسی

گورستان زباله(Landfill)محل‌های بهداشتی برای دفن زایدات جامد غیر خطرناک است. در این محلات زایدات به صورت لایه لایه پخش شده و فشرده می‌شوند و در پایان کار در هر روز توسط موادی پوشیده می‌شوند. گورستان زایدات زمینی برای چال کردن ضایعات زباله است به طوری که روی هر لایه زباله، لایه‌ای از خاک قرار می‌دهند. دفن، آخرین عنصر الزامی در سامانهٔ مدیریت پسماندهای جامد و سرنوشت نهایی تمام پسماندهایی است که ارزشی (به لحاظ حرارتی یا برای بازیافت) ندارند و باید دور ریخته شوند. به عبارت دیگر دفن یک گزینهٔ حتمی و اجباری است. دفن بهداشتی روشی مهندسی جهت دفن مواد زاید جامد در زمین، جهت ممانعت از آسیب زدن به محیط زیست می‌باشد. در این روش زایدات در لایه‌هایی با ضخامت مناسب پخش شده و فشرده می‌شوند و در انتهای هر روز با خاک پوشانده می‌شوند. بر اساس تجارب به‌دست آمدهٔ گذشته، در کشورهای پیشرفته و سایر جوامع، دفن بهداشتی در زمین اغلب به‌عنوان اقتصادی‌ترین راه حل درازمدت برای مشکل مواد زاید جامد انتخاب شده ‌است. بطور کلی یک محل دفن باید در مکانی استقرار یابد که از جهات گوناگون اعم از زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی کمترین ضرر را به وجود آورد. به جرأت می‌توان گفت که یک مکان‌یابی صحیح می‌تواند بیش از نیمی از نگرانی‌های موجود در یک محل دفن را مرتفع سازد. دفن در خاک‌چال آخرین عنصر موظف در سیستم مدیریت مواد زاید جامد و سرنوشت نهایی تمام مواد زایدی است که ارزشی ندارند و باید دور ریخته شوند. به عبارت دیگر دفن یک گزینه حتمی و اجباری است. دفن بهداشتی روشی مهندسی جهت دفن مواد زاید جامد در زمین، جهت ممانعت از آسیب زدن به محیط زیست می‌باشد. در این روش زایدات در لایه‌هایی با ضخامت مناسب پخش شده و فشرده می‌شوند و در انتهای هر روز با خاک پوشانده می‌شوند. بر اساس تجارب بدست آمده گذشته، در کشورهای پیشرفته و سایر جوامع، دفن بهداشتی در زمین اغلب به عنوان اقتصادی‌ترین راه حل دراز مدت برای مشکل مواد زاید جامد انتخاب شده‌است. اگرچه خاک مهم‌ترین و گسترده‌ترین صافی فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آ بها، بازیافت کننده ضایعات و نیز دریافت کننده بسیاری از مواد می‌باشد لیکن ظرفیت آن محدود بوده ممکن است بسیاری از مواد سمی و آلاینده‌ها که به خاک افزوده می‌گردند از نظر تمرکز افزایش یافته و در نهایت به صورت تهدیدی جدی برای محیط زیست درآیند. عمده‌ترین مشکل محل دفن مواد زاید جامد شهری، شیرابه و گاز تولید شده در اثر تجزیه زباله‌های دارای ترکیبات آلی می‌باشد. در این بین مهم‌ترین عامل آلودگی آب در محل دفن مواد زاید جامد، شیرابه‌است که با ورود به آ ب‌های سطحی یا زیرزمینی مخاطرات بهداشتی و زیست محیطی برای انسان و جانوران ایجاد می‌کند. محل دفن انتخابی باید ویژگی های زیر را داشته باشد: 1- از چاه‌های تغذیه آب آشامیدنی حداقل 300 متر فاصله داشته باشد (1000 فوت) 2- از منابع آب‌های سطحی حداقل 100 متر فاصله داشته باشد (فاصله 600 متر به بالا بهتر است) 3- در مناطق پرباران استقرار نیابد. 4- دارای خاک زیرین به ضخامت 10 متر از جنس رس (یا مواد مشابه ) باشد. 5- در جهت بادهای غالب قرار نداشته باشد. 6- از گسل‌ها و شکستگی‌های زمین حداقل 80 تا 100 متر فاصله داشته باشد. 7- دارای دوره سیل‌خیزی حداقل 100 ساله باشد. 8- دارای خاک سطحی تا حد امکان از جنس رس سیلتی و در مرحله بعد از جنس شنی سیلتی باشد. 9- شیبی کمتر از 40 درصد داشته باشد. 10- دارای سنگ بستری تا حد امکان از جنس سنگ‌های آذرین باشد. 11- از مراکز جمعیتی، هتل، رستوران، تأسیسات فرآوری خوراکی‌ها، مدارس و پارک‌های عمومی حداقل 300 متر فاصله داشته باشد. 12- از شبکه جاده‌های دسترسی حداقل 80 و حداکثر یک کیلومتر فاصله داشته باشد. (کمتر بهتر است). 13- از شهرها حداقل 2 تا 3 کیلومتر و حداکثر 20 کیلومتر (در صورت وجود چند ایستگاه انتقال تا 40 کیلومتر) فاصله داشته باشد. 14- جاده‌های دائمی مسیر آن عرضی حداقل برابر 6 تا 7 متر داشته باشد. 15- دارای کاربری‌های با ارزش‌تر نباشد (کشاورزی، جنگل، تالاب، مرتع). 16- حداقل 8 کیلومتر از فرودگاه فاصله داشته باشد. 17- از مراکز تاریخی و باستانی (نواحی حساس و بحرانی) حداقل 700 متر فاصله داشته باشد (بیش از 3 کیلومتر بهتر است) 18- قیمتی کمتر از 50 درصد قیمت گران‌ترین محل اطراف داشته باشد. 19- دارای عمری معادل حداقل 20-15 سال باشد.