دانلود مقالات ISI درباره پلیستوسن + ترجمه فارسی

پلیستوسن (Pleistocene) یکی از دورهای زمین‌شناسی است که از ۱٫۸ میلیون سال پیش تا ۱۰ هزار سال پیش را پوشش می‌دهد. انقراض گروه بزرگی از پستانداران و شمار زیادی از گونه‌های پرندگان از اواخر دوره پلیستوسن (حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش) آغاز شد و تا دور هولوسین ادامه یافت که شاید دلیل آن پایان عصر یخبندان بوده‌است. ماموت، ماستودون، ببر خنجردندان، تنبل زمینی، گلیپتودون، گوزن ایرلندی و خرس غارنشین از جمله حیوانات منقرض شده در اواخر پلیستوسن بودند. در طول دوره پلیستوسن، یخچال های طبیعی، آمدند و رفتند و در نتیجه، مجموعه ای از یخ بندان ها توسط دوره های گرم تر، نشان گذاری شدند. حداقل 20 چرخه از این پیشرفت و عقب نشینی وجود دارد. در طول دوره های یخبندان، دمای زمین، 5 درجه سانتیگراد نسبت به امروز خنک تر و البته بسیار خشک تر بود، چرا که مقدار زیادی از آب زمین، در میان یخ های عظیم قفل شده بود. گسترش بیابان ها و عملکرد یخچال های طبیعی، صخره ها را خرد می کرد و در نتیجه، طوفان های گرد و خاک در عصر پلیستوسن در مقایسه با امروز، بسیار رایج تر بود. گونه ما در طول این دوره به تکامل رسید. ارتفاعات تالش گنجینه ای غنی از اشکال حاصل از فرسایش یخچالی است. از آنجا که فرآیندهای مرفوژنز بیرونی تابع شرایط اقلیمی هستند و شرایط اقلیمی عصر حاضر امکان ایجاد چنین اشکالی را فراهم نمی آورند؛ بنابراین وجود چنین اشکالی را می توان تاییدی بر تغییر اقلیم و به تبع آن تغییر در سیستم شکل زایی در این بخش از کشورمان دانست. به دلیل مصون بودن نسبی این اشکال از فرسایش و با نظر به دخالت سیستم های شکل زایی کنونی، زمان تشکیل آنها به تغییرات اقلیمی جهانی پلیستوسن مربوط می شود. شناسایی اشکال به کمک عکسهای هوایی 55000: 1 و 20000: 1 و نقشه های توپوگرافی پوششی منطقه و همراه با بازدیدهای میدانی و نیز شناسایی منشا رسوبها توسط نمونه برداری و آنالیز آنها به انجام رسید پلیستوسن پسین ( ( Late Pleistocene که اشکوب تارانشین (Tarantian) و پلیستوسن پایانی نیز نامیده می شود، یک عصر یا اشکوب از دور یا ردیف پلیستوسن به شمار می رود که بازه زمانی از ۱۲۶ تا ۱۱،۷ هزار سال پیش را در بر می گیرد و پس از اشکوب آیونین و پیش از دور هولوسن جای می گیرد. آغاز این اشکوب با آغاز فاز میان یخچالی ایمین پیش از آخرین دوره یخچالی پلیستوسن در ۱۲۶ هزار سال پیش برابر است. پایان پلیستوسن پسین نیز در حدود ۹۷۰۰ سال پیش از میلاد (پیش از گاه شماری دوران مشترک) برآورد شده است. زمان پایان اشکوب پلیستوسن پسین به عنوان آغاز دور هولوسن در نظر گرفته می شود. پلیستوسن میانه( Middle Pleistocene) که اشکوب آیونین (Ionian) نیز نامیده می شود، یک عصر یا اشکوب از دور یا ردیف پلیستوسن به شمار می رود که بازه زمانی از ۷۸۱ تا ۱۲۶ هزار سال پیش را در بر می گیرد و پس از اشکوب کالابرین و پیش از تارانشین جای می گیرد.