دانلود مقالات ISI درباره آلودگی + ترجمه فارسی

به ورود آلاینده‌ها به یک محیط که باعث ناپایداری، اختلال، آسیب یا ناراحتی در آن محیط برای موجودات زنده شود آلودگی (Pollution) گفته می‌شود. آلودگی می‌تواند به شکل مواد شیمیایی باشد یا در شکل انرژی برای نمونه، صدا، گرما یا نور محیط را آلوده کند. مواد آلوده‌کننده‌ای که در پی رویدادهای طبیعی پدید می‌آیند زمانی به عنوان آلاینده شناخته می‌شوند که میزان آن‌ها از حدّ طبیعی بگذرد. آلودگی را اغلب در دو گونه دسته‌بندی می‌کنند: آلودگی با منبع نقطه‌ای و آلودگی با منبع غیرنقطه‌ای. نوع اول برای نمونه آلودگی آب است که در منبعی نقطه‌ای سرچشمه می‌گیرد نظیر مجرای خروجی یک فاضلاب. نوع دوم به آلودگی تغذیه شده از یک ناحیه وسیع و نه از یک محل ویژه اشاره دارد. 1. آلودگی هوا تغییر در ویژگی‌های طبیعی جو براثر مواد شیمیایی، ریزگردی یا عامل‌های زیست‌شناختی است. جو یا اتمسفر سامانه گازی طبیعی پویا و پیچیده‌ای‌ است که زندگانی در سیاره زمین به آن وابسته‌است. کاهش ستبرای لایه ازون در استراتوسفر به خاطر آلودگی هوا، دیرزمانی‌ است که خطری برای تندرستی مردمان و نیز زیست‌بوم‌های زمین شناخته می‌شود. 2. منظور از آلودگی آب، آلودگی شیمیایی، یامیکروبی و آلودگی با مواد زاید آب دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، اقیانوس‌ها و آب‌های زیرزمینی است. تولیدآب بایوواتر(BioWater)آب زیستی به عنوان فن آوری زیستی جهت حذف آلودگی‌های آب از نوع میکروبی و شیمیایی، در جهان به عنوان راه حل مسئله آلودگی آب مورد توجه روزافزون قرار گرفته‌است. [۱] هنگامی که آلودگی‌ها به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم بدون تصفیه از مواد ترکیبی مضر در آب‌ها تخلیه می‌شوند، آلودگی آب‌ها بیشتر می‌شوند. آلودگی آب‌ها بر گیاهان وارگانیستم‌های زنده‌ای درون این آب‌ها اثر می‌گذارند. تقریباً در همه موارد، این اثرات علاوه بر گونه‌های منفرد و جمعی، گروه‌های زیستی طبیعی را نیز تخریب می‌کند. 3. آلودگی خاک (انگلیسی: Soil contamination) قسمی از فروسایی زمین است که حضور مواد شیمیایی زنوبیوتیک یا تغییرات مردم‌زاد دیگر در خاک باعث آن می‌شوند. دلیل اصلی آلودگی خاک، فعالیت‌های صنعتی، مواد شیمیایی کشاورزی و دفع پساب‌ها هستند. هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای مانند نفتالین، هیدروکربن‌های نفتی، حلال‌ها، فلزهای سنگین مانند سرب و جیوه و مجموعهٔ علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها مهمترین مواد شیمیایی آلوده‌کننده خاک هستند. آلودگی خاک با میزان صنعتی‌سازی و میزان استفاده از مواد شیمیایی نسبت مستقیم دارد. 4. منظور از آلودگی صوتی امواج ناخواسته‌ای است که در شرایط مکانی و زمانی ویژه بر فعالیت موجودات زنده به ویژه انسان تأثیر گذاشته و می‌تواند عوارض متعدد جسمی و روحی و علی‌الخصوص اختلال در اعصاب شنوایی را حاصل شود. واحد اندازه‌گیری آلودگی صوتی «دسی بل» است و آستانه تحمل گوش انسان در حدود ۱۳۰ دسی‌بل است. انتشار صدا بسته به اینکه در محیط باز یا بسته صورت پذیرد رفتار متفاوتی دارد. در یک محیط باز امواج صوتی بدون برخورد به مانع روند انتشار را تا مرز تباهی ادامه می‌دهند. شرایط محیطی تأثیر غیرقابل انکاری در چگونگی انتشار صدا دارد. گرچه انسان به سرو صدا عادت کرده ولی در حقیقت آلودگی صوتی یک عامل خستگی بوده و ظرفیت کار انسان را چه در مشاغل فکری و چه در شغل‌های بدنی و ساده کاهش می‌دهد آلودگی صوتی روی وضع روانی و روحی شخص اثر کرده، باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار وحتی اجتماعی و خانواده می‌شود. که نتیجه آن کاهش بازده کار می‌باشد. در صورتی که مدت در معرض آلودگی صوتی قرار گرفتن افزایش پیدا کند، می‌تواند موجب کاهش قدرت شنوایی شود و همچنین خطر ابتلابه امراض قلبی-عروقی را افزایش دهد. به عنوان نمونه چنانچه فردی طی ۸ ساعت به طور مداوم در معرض سروصدای بالای ۷۰ دسی‌بل قرار گیرد، فشار خون وی ۵ تا ۱۰ میلی‌متر جیوه افزایش می‌یابد. 5. آلودگی نوری (به انگلیسی: Light pollution) نوعی آلودگی است که به روشن شدن بیش از حد یک محیط بر اثر نورهای مصنوعی گفته می‌شود. منظور از آلودگی وجود بیش از یک یک عنصر است چنان‌که برای صدا، دی‌اکسید کربن، الخ از این واژه استفاده می‌شود. آلودگی نوری باعث کاهش حد قدر و دیده نشدن ستارگان و اجرام آسمانی در آسمان شهر شده و مانند تمام انواع دیگر آلودگی، به اکوسیستم آسیب می‌رساند. آلودگی نوری یکی از اثرات جنبی زندگی صنعتی شهری است. منابع آن عبارتند از نورپردازی درونی و بیرونی، تبلیغات، اموال تجاری، اداره‌ها، کارخانه‌ها، روشنایی خیابان‌ها، و نورپردازی گردهمایی‌های ورزشی. آلودگی نوری در مناطق پر جمعیت و بسیار صنعتی آمریکای شمالی، اروپا و ژاپن و شهرهای بزرگ خاورمیانه و آفریقای شمالی مثل تهران و قاهره شدیدتر است.