دانلود مقالات ISI درباره زنده ماندن سلول + ترجمه فارسی

یک سلول برای زنده ماندن باید مواد غذایی را از محیط اطراف بگیرد و مواد زائد را از درون خود خارج کند. پس انتقال مواد نقش مهمی در زندگی سلولی دارد. وقتی دو محلول آبی که بین آنها یک غشای تراوا (غشایی که مواد می‌توانند از آن تراوش کنند. ) قرار دارد، دارای غلظتهای متفاوتی باشند، آب از محیط رقیق تر به محیط غلیظ تر می‌رود. این فرآیند، غلظت دو ناحیه را به هم نزدیک می‌کند. در حین این فرآیند ممکن است حجم سلول هم تغییر کند آب گریزی مولکولها می‌تواند آنها را در کنار هم نگهدارد وقتی دو یا چند گروه آب گریز در محاصره مولکولهای آب باشند، نیروی دامنه بین آنها و آب و نیروی جاذبه بین آنها باعث می‌شود که این مولکولها در کنار هم جمع شوند و مانند یک بسته در کنار هم قرار گیرند. به شکل زیر نگاه کنید. شش ضلعی های قرمز مولکولهای آب گریز هستند و دایره های آبی، مولکولهای آب را نشان می‌دهندسمیت سلولی به عنوان اولین آزمایش برای ارزیابی زیست‌سازگاری یک بیومتریال (زیست مواد، بیوماده یا Biomaterial) شناخته می‌شود. بنابراین پاسخ مثبت در سمیت سلولی نشان‌دهنده عدم زیست‌سازگاری بیومتریال بوده در حالیکه پاسخ منفی (عدم سمیت) لزوماَ نشان‌دهنده زیست‌سازگار بودن ماده نیست. نکته بعدی تفاوت بین زنده‌مانی (Viability) سلول‌ها و تکثیر (Proliferation) آنها است. لزوماَ ارزیابی عدم سمیت (زنده‌مانی) بیومتریال میزان نرخ تکثیر سلول‌ها را در مجاورت بیومتریال نشان نمی‌دهد. در بسیاری از پروژه‌های تحقیقاتی و دانشگاهی به دلیل اهمیت اساسی، ارزیابی سمیت سلولی مدنظر قرار می‌گیرد. در گذشته زنده‌ماندن یا مردن سلول‌ها به عنوان معیار سمیت بیومتریال در نظر گرفته می‌شد. در حالیکه خواص فیزیکی و شیمیایی متفاوت بیومتریال‌ها باعث تغییرات رفتاری در سلول‌ها می‌شود و بنابراین اگر بیومتریالی باعث تغییر عملکرد طبیعی سلول‌ها شود، به نوعی نشان‌دهنده تأثیر غیر طبیعی و سمی برروی سلول‌ها است. بنابراین برای ارزیابی سمیت سلولی در شرایط برون تن (in vitro) می‌توان آزمایش‌های بسیار زیادی طراحی نمود. در واقع نمی‌توان حد و مرزی را برای تعدد آزمایش‌های طراحی شده جهت ارزیابی سمیت و تغییر عملکرد سلول‌ها مشخص نمود. در سال 1903 Jolly مشاهدات خود را در ارتباط با زنده ماندن سلول در محیط in vitro و تقسیم سلولی با استفاده از لوکوسیتهای سمندر به تفصیل بازگو نمود. چون در آزمایشات اولیه قسمت هایی از بافت مورد مطالعه قرار می گرفتند، عنوان کشت بافت به آن اطلاق شد. معمولاً اصطلاح کشت بافت زمانیکه سلول ها برای مدتی بیش از 24 ساعت در شرایط in vitro نگهداری شوند مورد استفاده قرار می گیرد.