دانلود مقالات ISI درباره مهار آنزیم + ترجمه فارسی

مهار آنزیم (Enzyme inhibition) به فرآیند کاهش فعالیت آنزیم ها از طریق مولکولهای مهارکننده آنزیم گفته میشود. آنزیمها ترکیباتی هستند که می‌توانند سرعت واکنش را تا حدود 107 برابر افزایش دهند. آنزیم مانند یک کاتالیزگر غیر آلی میزان واکنش را با پایین آوردن انرژی فعال سازی واکنش لازم برای انجام واکنش تسریع می‌کند و برخلاف آن انرژی فعال سازی را با جایرگزین کردن یک سد انرژی فعال سازی بزرگ با یک سد انرژی سازی کوچک پایین می‌آورد. انجام سریع یک واکنش در موقعیت آزمایشگاهی به شرایط ویژه‌ای مانند دما و فشار بالا نیاز دارد. لذا باید در یاخته که شرایط محیطی در آن کاملا ثابت است و انجام چنین واکنشهایی بسیار کند است، مکانیسمی دقیق وجود داشته باشد. این عمل بوسیله آنزیمها صورت می‌گیرد. کاتالیزورها در واکنشها بدون تغییر می‌مانند، ولی آنزیمها مانند سایر پروتئین‌ها تحت شرایط مختلف پایدار نمی‌مانند. این مواد در اثر حرارت بالا و اسیدها و قلیاها تغییر می‌کنند. کاتالیزورها تاثیری در تعادل واکنش برگشت پذیر ندارند، بلکه فقط سرعت واکنش را زدیاد می‌کنند تا به تعادل برسند. آنزیم‌ها با کاهش انرژی فعال سازی (activation) سرعت واکنش شیمیایی را افزایش می‌دهند. آنزیمها مولکولهای پروتئینی هستند که دارای یک یا چند محل نفوذ سطحی (جایگاههای فعال) هستند که سوبسترا یعنی ماده‌ای که آنزیم بر آن اثر می‌کند، به این نواحی متصل می‌شود. تحت تاثیر آنزیمها، سوبسترا تغییر می‌کند و به یک یا تعدادی محصول تبدیل می‌شود. موادی وجود دارند که ساختار شیمیایی آن‌ها عیناً مثل سوبسترای طبیعی یک آنزیم است. این امر ممکن است آن‌ها را قادر سازد تا با جایگاه فعال موجود روی آنزیم پیوند برقرار کنند و به همین دلیل از طریق کاهش تعداد جایگاه‌های فعال در دسترس سوبسترای اصلی، در کار آن‌ها اختلال ایجاد کند. این مواد بر سر اشغال جایگاه فعال با سوبسترا رقابت می‌کنند؛ بنابراین به عنوان مهارکننده‌های رقابتی شناخته می‌شوند. اثر مهارکننده رقابتی عبارت از افزایش Km است. با وجود این، اگر غلظت سوبسترا به اندازه کافی زیاد باشد، آثار مهارکننده را از بین خواهد برد و سرعت حداکثر واکنش آنزیمی (Vmax)به علت مهارکننده رقابتی، تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. مهارکننده‌های غیر رقابتی به جایگاه‌هایی به جز جایگاه‌های آنزیم متصل می‌شوند که در این صورت جایگاه فعال آنزیم برای سوبسترا آزاد می‌باشد، اما این مهارکننده‌ها شکل پروتئین را تغییر می‌دهند و بنابراین فعالیت کاتالیتیک جایگاه فعال را کاهش می‌دهند. Vmax کاهش می‌یابد، اما همان مقدار سوبسترا هنوز می‌تواند نصف فعالیت حداکثر تازه‌ای را به‌وجود آورد و این بدان معنی است که Km بدون تغییر باقی می‌ماند. در واقع مهارکننده آنزیم به مولکول هایی خطاب می شود که با اتصال به آنزیم ها، کاهش فعالیت آنها را در پی دارند. خیلی از داروها از این روش تاثیر میکنند مانند سولفونامید، فیناستراید، نئوستیگمین و بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین. این مهار میتواند قابل برگشت یا غیرقابل برگشت باشد.