دانلود مقالات ISI درباره لخته‌سازی یا فلوکولاسیون + ترجمه فارسی

لخته‌سازی یا فلوکولاسیون (به انگلیسی: flocculation) یکی از روشهای انجام آزمایشهای سرم‌شناسی است که بررسی پادتنهای موجود در سرم خون می‌پردازد. تست VDRL برای بررسی سیفلیس یکی از معروفترین آزمایشهای این روش است. در این روش آنتی ژنهای کلوئیدی را ته‌نشین می‌کنند. فرایند انعقاد و لخته سازی برای حذف مواد کلوئیدی مولد کدورت، رنگ (مواد آلی طبیعی) و آلک (فیتوپلانکتون) باکتریها و ویروسها می باشد. سیستمهای متعارف تصفیه شامل انعقاد، لخته سازی، زلالسازی و متعاقب آن فیلتر شنی تند می باشد. مواد منعقد کننده شیمیایی برای خنثی سازی بار الکتریکی ذرات کلوئیدی به آب تزریق می‌شوند تا امکان توده ای شدن آنها فراهم آید. پس از تزریق مواد، اختلاط سریع آب با مواد شیمیایی در مرحله انعقاد صورت می‌گیرد. آب پس از تزریق مواد شیمیایی منعقدکننده و کمک منعقدکننده وارد حوضچه فلوکولاسیون می شود. اختلاط ملایم آب در حوضچه لخته سازی برای ایجاد توده های سنگینی قابل ته نشینی صورت می گیرد. در هنگام طراحی فرایندهای لخته سازی عوامل زیر باید در نظر گرفته شوند: کیفیت آب خام مشخصات لخته سازی؛ هدف از فرایند تصفیه و کیفیت آب تصفیه‌شده؛ تغییرات دبی وافت هیدرولیکی موجود در تصفیه‌خانه؛ انتخاب ورودی مخزن لخته سازی؛ شرایط محلی؛ هزینه؛ ارتباط بین واحدهای تصفیه‌خانه موجود؛ عامل دفلوکوله‌کنند دفلوکولانت (به انگلیسی: Deflocculant) یا عامل دفلوکوله‌کننده (به انگلیسی: deflocculating agent) عاملی‌ست که با افزایش دادن دافعهٔ بین ذرات به روش‌های شیمیایی و فیزیکی از فلوکوله‌شدن سوسپانسیون‌ها جلوگیری می‌کند. توصیف آزمایشهای سرم شناسی آزمایشهای سرم شناسی اغلب براین اساس استوار هستند که بجای یافتن یک آنتی ژن یا عامل بیماریزا در بدن آسانتر است که پاسخ اختصاصی بدن به آن آنتی ژن (آنتی بادی) را جستجو کرد مثلاً بجای جستجوی ویروس ایدز، آنتی بادی علیه ویروس ایدز در بدن را سنجید؛ بالابودن سطوح آنتی بادی در خون نشانه مواجهه فرد با ویروس ایدز است. واکنش‌های لخته سازی: وقتی آنتی ژن به صورت ذرات کلوئیدی باشد (مثل کاردیولیپین قلب در تست VDRL) واکنش را «لخته سازی» نامند. در صنعت فلوکولاسیون و لخته سازی یک روش تصفیه آب است که مواد شیمیایی مختلف مانند (آهک، آلومینیوم، فروس سولفات، پلی الکترولیتها و. . . ) به مقادیر مناسب به آب اضافه گشته تا ذرات کوچک و کلوئیدی، سبک وغیر قابل ته‌نشینی، به ذرات بزرگتر، سنگین تر و قابل ته‌نشین تبدیل گشته و از طریق مکانیسم ته‌نشینی حذف گردند.