دانلود مقالات ISI درباره کشت سلول + ترجمه فارسی

کشت سلول(به انگلیسی: Cell culture) به فرایند کشت کنترل شده سلول‌های پروکاریوتی یا یوکاریوتی در محیط کشت، بکار می‌رود. این اصطلاح بیشتر در مورد کشت سلول‌های جانوران پر سلولی کاربرد دارد. برای کشت سلول‌های جانوری از محیط کشت‌های خاصی استفاده می‌شود. معمولا سلول‌های جانوری را در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد و در انکوباتور‌های CO2 دار کشت می‌دهند. کشت سلول‌های جانوری باید در شرایط کاملا آسپتیک انجام شود. چون رشد سلول‌های جانوری بسیار کند تر از رشد باکتری‌ها و مخمرها است و امکان آلودگی وجود دارد. برای جلوگیری از رشد باکتری‌ها گاهی از آنتی بیوتیک‌هایی مانند پنیسیلین، استرپتومایسین و یا جنتامایسین استفاده می‌شود. محیط‌های کشت اختصاصی برای رشد سلول‌های مشخص نیز وجود دارد. مانند محیط کشتی که در آن فقط هپاتوسیت‌ها رشد می‌کنند و یا محیط کشت‌هایی که فقط نورون‌ها که تقسیم نمی‌شوند، می‌توانند زنده بمانند. برای اینکه سلول‌ها در محیط کشت بخوبی تکثیر یابند، لازم است تراکم آنه در محیط کشت کم باشد. برای این منظور باید هر چند وقت یکبار، سلول‌ها را به محیط کشت‌های تازه پاساژ داد. در صورتیکه تراکم سلول‌ها بالا رود، بعلت ممانعت تماسی تکثیر سلول‌ها متوقف شده و سلول‌ها وارد مرحله تمایز می‌شوند. یکی از اهداف کشت سلولی مطالعه سلول ها از نظر نحوه رشد، نیازهای غذایی و علل توقف رشد آنهاست. بنابراین برای مطالعه چرخه رشد سلولی، توسعه روش های کنترل رشد سلول های سرطانی و تعدیل بیان ژن ها نیاز به کشت این سلول ها در محیط خارج بدن می باشد. یکی دیگر از کاربردهای کشت سلولی، مطالعه ی تکوین جانداران است. اینکه چگونه یک سلول لقاح یافته می تواند به جانداری پرسلولی تبدیل شود که هر یک از سلول های آن از نظر مورفولوژی و خصوصیات دیگر با هم متفاوت باشند. برای پاسخ به این سۆال می توان این سلول لقاح یافته را در محیط آزمایشگاهی کشت داد و مراحل مختلف تکامل و تمایز آن را بررسی نمود. با کمک کشت سلولی می توان سلول هایی تهیه نمود که در مراحل مختلف تمایز قرار دارند و به کمک هورمون ها و فاکتورهای رشد می توانند به سلول های دیگری متمایز شوند. به کمک کشت سلولی می توان سلول های همسانی تهیه نمود و فعالیت های داخل سلولی از قبیل تکثیر DNA، سنتز نسخه برداری از DNA، سنتز RNA و پروتئین و سایر جزئیات مربوط به متابولیسم را مطالعه کرد. همچنین می توان پس از اتصال مولکول های مختلف به گیرنده غشایی مربوطه، اتفاقات بعدی و جریانات داخل سلولی از قبیل جابجایی این کمپلکس ها، نوع پیام های داخل سلولی و نحوه انتقال پیام ها را بررسی نمود سلول های کشت داده شده را می توان در دمای بسیار پایین به صورت منجمد نگهداری نمود. چنین شرایطی باعث حفظ سرعت رشد یا ترکیب ژنتیکی این سلول ها خواهد شد و در زمان مناسب دوباره می توان این سلول ها را ذوب نموده و استفاده کرد. بدین ترتیب از پیر شدن سلول ها جلوگیری می شود و این در حالی است که در حال حاضر امکان جلوگیری از پیری حیوانات وجود ندارد. هنگام کار با حیوانات آزمایشگاهی بایستی به تغییرات سیستمیک ناشی از تأثیر هموستاز طبیعی حیوان و یا استرس ناشی از آزمایشات روی نتایج توجه داشت. در حالیکه استفاده از کشت سلولی این مشکل را بطور کامل مرتفع می کند. علاوه بر این، استاندارد نمودن آزمون های آزمایشگاهی نسبت به آزمون های روی موجودات زنده ساده تر و عملی تر است، بطوریکه در محیط های آزمایشگاهی کنترل عوامل فیزیکی و شیمیایی محیط زندگی سلول ها شامل اسیدیته، حرارت، فشار اسمزی و فشار گازهایی نظیر اکسیژن و دی اکسید کربن بسیار ساده تر است. کشت سلول فرآیندی است که طی آن سلول‌ها تحت شرایط کنترل شده و بیرون از محیط طبیعی شان رشد داده می‌شوند. شرایط کشت برای هر نوع سلول متفاوت است، اما به طور کلی محیط‌های مصنوعی حاوی مواد مغذی ضروری (آمینواسیدها، قندها، ویتامین‌ها، مواد معدنی)، فاکتورهای رشد، هورمون‌ها و گازها (co2، o2) است. این محیط مصنوعی، شرایط فیزیکی وشیمیایی (pH بافر، فشار اسمزی، دما) را نیز تنظیم می‌کند. بیشتر سلول‌ها برای این که رشد کنند باید به یک سطح متصل شوند در حالی که برخی سلول‌های دیگر می‌توانند به صورت شناور (سوسپانسیون) و بدون نیاز به اتصال به سطح در محیط کشت رشد کنند. اصطلاح «کشت سلول» به کشت دادن سلول‌های مشتق شده از یوکاریوت‌های چندسلولی مخصوصاً سلول‌های حیوانی اشاره می‌کند، در مقابل انواع دیگری از کشت‌ها نیز مانند کشت بافت گیاهی، قارچ و کشت میکروب‌ها نیز وجود دارند. در اواسط قرن بیستم برخی از تکنیک‌های آزمایشگاهی به منظور حفظ و نگهداری از لاین‌های سلولی اهمیت و توسعه بیشتری یافت