دانلود مقالات ISI درباره کندروژنیک + ترجمه فارسی

سلول غضروفی را کندروژنیک می‌گویند. این سلول مدور بوده و دارای هسته پررنگی در وسط است که سیتوپلاسمی نسبتا واضح در اطراف آن قابل تشخیص می‌باشد. در سیتوپلاسم کندروسیت‌ها دستگاه گلژی، شبکه آندوپلاسمی خشن و وزیکول‌های محتوی لیپید و کلیکوژن وجود دترد. کندروسیت‌ها مقدار زیادی گلیکوز‌آمینو‌گلیکان و رشته کلاژن نوع دو سنتز می‌کنند بنابراین ماده بنیادی غضروف به وسیله کندروسیت‌ها می‌تواند ساخته شود. کندروسیت‌ها فاکتوری از خود تراوش می‌کنند که مانع رشد رگ‌های خونی به داخل غضروف خواهد شد ولی در افراد مسن به علت کمبود آب ماده بنیادی و ناتوان شدن کندروسیت‌ها و کمبود این فاکتور، رگ‌های خونی وارد غضروف مفصلی شده در نتیجه علائم آماس مفصلی را بروز می‌کند. غضروف از مزانشیم منشا می‌گیرد. ابتدا کندروبلاستها شکل می‌گیرند. سپس ناحیه پیش غضروفی ساخته می‌شود. کندروبلاستها به اندازه کافی ماده زمینه‌ای ایجاد می‌کنند که انها را احاطه می‌کند. از این بعد، "کندروسیت" نامیده می‌شوند. در بدن، بافت غضروف اعمال مختلفی را انجام می‌دهد. مدلی برای ساختن استخوان است، یک سطح لغزنده مثلا برای حرکت کردن استخوانها در محل مفصلها ایجاد می‌کند، به عنوان بافت محافظ درونی است مثلا در لاله گوش، در ساختار حنجره شرکت دارد و در باز و بسته شدن آن دخیل است. در قلب به عنوان اسکلت عمل کرده و اتصال دریچه‌های قلب را ایجاد می‌کند. غضروف بافت پیوندی نیمه‌جامد است که از مزانشیم جنینی منشأ می‌گیرد. یاخته‌های سازنده غضروف کندروسیت نام دارند. کندروسیتها ماتریکس غضروف را می‌سازند. ماده زمینه‌ای ماتریکس حاوی مقدار زیادی آب (تا ۷۰٪). گلیکوزآمینوگلیکانها (کندروئیتین سولفات و اسید هیالورونیک) و گلیکوپروتئین‌ها مانند اگریکان می‌باشد. در این ماده زمینه‌ای الیاف (کلاژن و الاستین) قرار دارند. به طور کلی با توجه به غالب بودن نوع رشته شرکت کننده در ساختمان ماتریکس غضروف، در بدن سه نوع غضروف داریم: غضروف رشته‌ای مانند دیسک بین مهره‌های کمر، غضروف کِشسان (ارتجاعی) مانند لاله گوش، غضروف شیشه‌ای مانند غضروف مفصلی. سلول های غضروفی نزدیک پری کندر که در واقع سلول های محیطی بافت غضروفی را تشکیل می دهند پهن و کوچک بوده و سلول های غضروفی جوان به شمار می روند در صورتی که سلول های نواحی مرکزی قطعه غضروفی سلول های بالغ و بزرگ می باشند. در اطراف هر سلول غضروفی ناحیه تیره رنگ تری از ماتریکس زمینه ای وجود دارد که به نام ماتریکس سر حدی یا قلمرو سلول غضروفی نامیده می شد. سلول های غضروفی عموما داخل حفراتی قرار گرفته اند که ماتریکس اطراف آن را فرا گرفته است. این حفرات را لاکونا می نامند. چون سلول های غضروفی در حال تقسیم و تکثیر می باشند ( رشد بینابینی ) در بعضی موارد سلول های جدید چسبیده به یکدیگر باقیمانده و گروه های کوچکی را تشکیل می دهند که به گروه های ایزوژنیک ( همزاد ) معروفند. عمیق ترین لایه های این پرده حاوی سلول های کندروژنیک (غضروف ساز) می باشد و سلول های کندروبلاست از این لایه منشاء می گیرد. کندروژنیک کروی و دارای هسته پررنگی است، کندروژنیک ها دارای مقدار زیادی گلیکوزآمینوگلیکان و کلاژن II هستند. ماده زمینه بوسیله این سلولها، ساخته می‌شود. کندروژنیک ها در رنگ آمیزی معمولی، اسیدوفیل هستند. مطالعه کندروژنیک ها با میکروسکوپ الکترونی، نشان می‌دهد که این سلولها دارای شبکه آندوپلاسمی دانه‌دار گسترده، دستگاه گلژی توسعه یافته و گرانول های ترشحی حاوی مواد ماتریکسی هستند. این خصوصیات نشان می‌دهد که سنتز ماتریکس بوسیله کندروژنیک ها نیز ادامه می‌یابد. با توجه به ماهیت نیمه جامد ماتریکس غضروف، هر سلول غضروفی در درون حفره کوچکی مرسوم به لاکونا قرار دارد که در برخی منابع آن را کپسول نیز نامیده‌اند. در غضروف زنده، سلول غضروفی، لاکونا را بطور کامل اشغال می‌کند ولی در مقاطع بافتی آماده شده برای مطالعه میکروسکوپی، به علت چروکیده شدن سلولها، قسمتی از لاکونا، ظاهر می‌گردد. در اطراف غضروف پری‌کندریوم وجود دارد. پری‌کندریوم شامل کلاژن I، فیبروبلاست و سلولهای مزانشیمی تمایز نیافته است. عروق و اعصاب تا پری‌کندریوم نفوذ می‌کنند و غذا از طریق انتشار به سلولها می‌رسد.