دانلود مقالات ISI درباره بانک اطلاعاتی، دادِگان یا دِیتابِیس + ترجمه فارسی

پایگاه داده‌ها (به‌طور خلاصه، «پایگاه»)، بانک اطلاعاتی، دادِگان یا دِیتابِیس (به انگلیسی: Database) به مجموعه‌ای از داده‌ها با ساختار منظم و سامان‌مند گفته می‌شود. اگر چه کلمه‌ی دیتابیس (Database) از دهه‌ی شصت میلادی وارد ادبیات تکنولوژی شده است، اما معنا و کاربردی که امروزه برای دیتابیس یا پایگاه داده در ذهن تداعی می‌شود، در ده‌های هفتاد و هشتاد میلادی شکل گرفته و طی سی سال اخیر، گسترده و فراگیر شده است. کامپیوتر همانگونه که از نامش پیداست، در ابتدا قرار بود تنها مسئولیت محاسبه (Computation) را بر عهده داشته باشد و از همین رو، دغدغه‌ی جمع آوری اطلاعات و ثبت اطلاعات و نگهداری اطلاعات و استفاده از اطلاعات، چندان مهم و جدی نبود. برنامه نویسان قدیمی، به خاطر دارند که واژه‌ی Data در میان نخستین نسل برنامه‌نویسان، تفاوت چندانی با متغیرهای محاسباتی (Variable) نداشت و وقتی از دیتا یا داده حرفی گفته می‌شد، عموماً منظور، نتایج میانی یا نهایی محاسبات کامپیوتری بود. با توسعه فن آوری اطلاعات (IT)، محاسبه به نقش فرعی کامپیوترها تبدیل شد و مدیریت داده‌ها و اطلاعات اهمیت بیشتری پیدا کرد. اگر چه مدیریت اطلاعات هم نیازمند زیرساخت‌های محاسباتی است، اما در لایه‌های بیرونی سیستم‌های کامپیوتری، آنچه عموم کاربران به آن توجه دارند را می‌توان به مدیریت اطلاعات نزدیک‌تر دانست. نگهداری اطلاعات کارکنان یک سازمان، نگهداری شماره تلفن‌های دوستان، نگهداری ایمیل‌ها، آرشیو کردن فایل‌ها و اسلایدها، نگهداری اطلاعات مشتریان، ذخیره و گزارش دهی فروش سازمان، بیش از اینکه از جنس محاسبه باشند، از جنس دریافت، ذخیره، جستجو و گزارش‌دهی اطلاعات محسوب می‌شوند. مفهوم پایگاه داده مفهوم پایگاه داده از دههٔ ۱۹۶۰ برای کاهش مشکلات فزاینده در طراحی، ساخت، و نگهداشت سسیستم‌های اطلاعاتی (معمولاً با تعداد زیادی کاربرِ نهایی همزمان، و با تعداد زیادی دادهٔ مختلف) ایجاد شده‌است. این مفهوم به همراه مفهوم سیستم‌های مدیریت پایگاه داده که دستکاری مؤثر و کارا به پایگاه داده‌ها را ممکن می‌کند رشد کرده‌است. اولین کاربردهای اصطلاح پایگاه داده به ژوئن ۱۹۶۳ بازمی‌گردد، یعنی زمانی که شرکت System Development Corporation مسئولیت اجرایی یک طرح به نام «توسعه و مدیریت محاسباتی یک پایگاه داده‌ای مرکزی» را بر عهده گرفت. پایگاه داده به عنوان یک واژه واحد در اوایل دهه ۷۰ در اروپا و در اواخر دهه ۷۰ در خبر نامه‌های معتبر آمریکایی به کار رفت. (بانک داده‌ای یا در اوایل سال ۱۹۶۶ در روزنامه واشینگتن پست کار رفت) اولین سیستم مدیریت پایگاه داده در دهه ۶۰ گسترش یافت. از پیشگامان این شاخه چارلز بکمن می‌باشد. مقالات بکمن این را نشان داد که فرضیات او کاربرد بسیار مؤثرتری برای دسترسی به وسایل ذخیره‌سازی را مهیا می‌کند. در آن زمانها پردازش داده بر پایه کارت‌های منگنه و نوارهای مغناطیسی بود که پردازش سری اطلاعات را مهیا می‌کند. دو نوع مدل داده‌ای در آن زمانها ایجاد شد: CODASYL موجب توسعه مدل شبکه‌ای شدکه ریشه در نظریات بکمن داشت و مدل سلسله مراتبی که توسط North American Rockwell ایجاد شد و بعداً با اقتباس از آن شرکت IBM محصولIMS را تولید نمود. مدل رابطه‌ای توسط E. F. Codd در سال ۱۹۷۰ ارائه شد. او مدل‌های موجود را مورد انتقاد قرار می‌داد. برای مدتی نسبتاً طولانی این مدل در مجامع علمی مورد تأیید بود. اولین محصول موفق برای میکرو کامپیوترها dBASE بودکه برای سیستم‌عامل‌هایCP/M و PC-DOS/MS-DOS ساخته شد. در جریان سال ۱۹۸۰ پژوهش بر روی پایگاه‌های مدل توزیع شده و ماشین‌های پایگاهی (database machines) متمرکز شد، اما تأثیر کمی بر بازار گذاشت. در سال ۱۹۹۰ توجهات به طرف مدل شیء گرا جلب شد. این مدل جهت کنترل داده‌های مرکب لازم بود و به‌سادگی بر روی پایگاه داده‌های خاص، مهندسی داده (شامل مهندسی نرم‌افزار منابع) و داده‌های چند رسانه‌ای کار می‌کرد. در سال ۲۰۰۰ نوآوری تازه‌ای رخ داد و پایگاه اکس‌ام‌ال (XML) به وجود آمد. هدف این مدل از بین بردن تفاوت بین مستندات و داده‌ها است و کمک می‌کند که منابع اطلاعاتی چه ساخت یافته باشند یا نه در کنار هم قرار گیرند.