دانلود مقالات ISI درباره ایمنی ذاتی + ترجمه فارسی

دستگاه ایمنی ذاتی (به انگلیسی: Innate immune system) یا ایمنی طبیعی نخستین سطح محافظتی بدن است و شامل یاخته‌هایی است که به شکل عمومی بیمارگرها را در بدن یافته و نابود می‌کنند، اما بر خلاف دستگاه ایمنی تطبیقی (adaptive immune system) (که تنها در مهره داران یافت می‌شود)، پاسخی که توسط دستگاه ایمنی ذاتی تولید می‌شود اختصاصی و پایدار نیست و سبب مصونیت (immunity) نمی‌شود. دستگاه ایمنی اختصاصی شامل ایمنی سلولی و ایمنی هومورال می‌باشد و فقط در مهره داران مشاهده میشود. ایمنی ذاتی، اولین خط دفاعی در برابر میکرب ها و عوامل خارجی می باشد. مکانیسم های ایمنی ذاتی، قبل از برخورد با میکروب ها و شکل گیری پاسخ های ایمنی اکتسابی صورت می گیرد. ایمنی ذاتی به لحاظ تکاملی، قدیمی ترین سازوکار دفاعی در برابر میکروب ها به شمار می رود و همگام با میکروب ها تکامل یافته تا از تمام جانداران پرسلولی، نظیر گیاهان و حشرات، در برابر عفونت ها محافظت نماید. اهمیت ایمنی ذاتی در پاسخ اولیه به میکروب ها است، که مانع از بروز عفونت در میزبان شده یا آن را کنترل و حذف می نماید. اهمیت ایمنی ذاتی در دفاع میزبان، در مطالعاتی به اثبات رسیده است که نشان می دهند مهار یا کاهش کارکرد هر یک از مکانیسم های ایمنی ذاتی، سبب افزایش چشمگیر استعداد ابتلا به عفونت ها می شود، حتی اگر سیستم ایمنی تطبیقی، سالم و دارای عملکرد باشد. بسیاری از میکروب های بیماری زا، راهکارهایی را برای مقابله با ایمنی ذاتی کسب کرده اند، و این راهکارها برای قدرت بیماری زایی میکروب های مذکور اهمیت حیاتی دارند. در عفونت با این قبیل میکروب ها، دفاع های ایمنی ذاتی می توانند عفونت را در حالت مهار شده نگه دارند تا پاسخ های ایمنی تطبیقی فعال شوند. پاسخ های ایمنی تطبیقی، که قوی تر و تخصصی تر هستند، قادر به از بین بردن میکروب هایی می باشند که در برابر مکانیسم های دفاعی ایمنی ذاتی مقاومت می کنند. سیستم ایمنی ذاتی شامل سد های اپی تلیال، سلول های در گردش، سلول های بافتی و پروتئین های پلاسما، نوتروفیل ها، فاگوسیت های تک هسته ای و سلول های کشنده طبیعی(NK) می باشند. این سلول ها به عوامل خارجی که از سدهای اپی تلیال عبور کرده اند و وارد بافت ها یا گردش خون شده اند، هجوم می برند. اگر میکروب ها به گردش خون وارد شوند، توسط طیفی از پروتئین های پلاسما مورد هجوم قرار می گیرند. پروتئین های اصلی ایمنی ذاتی در گردش خون، پروتئین های سیستم کمپلمان و سایر پروتئین های پلاسما هستند که ساختارهای میکروبی را شناسایی می کنند. ایمنی ذاتی ؛ شامل تمام موادی است که از بدو تولد در بدن موجود زنده وجود دارد ومیتوانند در مدت بسیار کوتاهی دردسترس قرار گرفته ؛ فرد را در برابر عوامل بیگانه محافظت نماید، این عناصر عبارتند از پوست ؛ غشاهای مخاطی اندامهای درونی ؛ رفلکسهائی مانند سرفه وعطسه ؛ تآثیرات شیمیائی مانند PH واسیدهای چرب مترشحه که بعنوان عوامل دفاع ذاتی درمقابل بسیاری از عوامل بیگانه )میکروارگانیسمها) موثرند. بعلاوه بسیاری از اجرای داخلی نیز در این گروه جای میگیرند ؛ مانند: تب ولرز ؛ اینتر فرونها ؛ موادی که از گلبولهای سفید ترشح میشوند ؛ موادی که درداخل خون (سرم ) بطور ذاتی وجود دارند، مثل بتا لیزین ؛ لیزوزیم ؛ پلی آمینها وکینینها (این عناصر یا بصورت مستقیم وارد مبارزه با عوامل بیگانه میشوند ویا آنکه باعث افزایش برخی واکنشهای میزبان میشوند) و سلولهای بیگانه خوار ( مانند: گرانولوسیتها، ماکروفاژها وسلولهای میکرو گلیال دستگاه عصبی