دانلود مقالات ISI درباره ماکروفاژ + ترجمه فارسی

ماکروفاژ (Macrophage) سلولهایی دارای قدرت بیگانه‌خواری هستند که سلولهای فرسوده و بقایای سلولی و ریزسازواره‌ها را به درون خود کشیده و توسط آنزیم‌های لیزوزومی ازبین می‌برند. اولین عملی که در ارتباط با سیستم ایمنی بدن به وقوع می‌پیوندند عبارت است از به دام‌اندازی و نابود کردن و به عبارتی فاگوسیت کردن هر ماده خارجی که وارد بدن می‌شود. سلولهایی که مسئول این عمل در بدن پستانداران می‌باشند در دو سیستم طبقه‌بندی می‌شوند. اول سیستم میلویید که شامل سلولهایی است که دارای عمل سریع بوده ولی قادر به ادامه این عمل به مدت طولانی نیستند و شامل نوتروفیلها، ائوزینوفیلها و بازوفیلها می‌باشد. دوم سلولهای سیستم فاگوسیتیک تک‌هسته‌ای که کندتر عمل کرده ولی در عوض بارها عمل فاگوسیتوز را تکرار می‌کنند. این سلولها مسوول پردازش آنتی‌ژن برای پاسخ ایمنی هستند. سیستم فاگوسیتیک تک‌‌هسته‌ای از سلولهایی به نام ماکروفاژ که دارای یک هسته مدورند، تشکیل شده است. برخلاف نوتروفیلها، ماکروفاژها قادر به انجام فاگوسیتوز بطور مداوم هستند. ماکروفاژها، آنتی‌ژن را مورد پردازش قرار داده و آنرا برای پاسخ ایمنی مهیا می‌سازند. این سلولها همچنین با از بین بردن بافتهای مرده، در حال مرگ و یا تخریب شده مستقیما در عمل ترمیم نسوج شرکت می‌نمایند. ماکروفاژها انتشار وسیعی در سرتاسر بدن دارند. ماکروفاژهای نابالغ موجود در جریان خون به مونوسیت موسومند. مونوسیتها بطور معمول حدود 5% از جمعیت لوکوسیتها را تشکیل می‌دهند. ماکروفاژهای بالغ موجود در بافت پیوندی هیستوسیت نام دارد و آنهایی که جدار سینوزوییدهای کبد را می‌پوشانند به سلولهای کوپفر موسومند. مونوسیت ها در جریان خون به صورت ماکروفاژ های نابالغ بوده و هنگامی که به وسیله ی فرآیند دیاپدز از مویرگ خارج می­شوند بالغ شده و تبدیل به ماکروفاژ می گرددند و توانایی فاگوسیتوز را به خوبی دارا می شوند. تفاوت نوتروفیل ها و ماکروفاژ ها در انجام عمل فاگوسیتوز در این است که ماکروفاژ هایی که در گردش خون هستند(همان مونوسیت ها)، نابالغ بوده و قدرت فاگوسیتوزی ضعیفی دارند ولی با ورود به بافت های بدن به بلوغ می رسند و توانایی فاگوسیتوز بسیار بالایی پیدا می کنند ؛ ولی نوتروفیل ها در داخل گردش خون دارای قدرت فاگوسیتوزی قوی بوده و هم به باکتری ها و هم به ویروس ها حمله می کنند و البته پس از فاگوسیتوز کردن خود نیز از بین می روند. ماکروفاژ ها در میان بافت ها، توانایی فاگوسیتوز کردن سلول های بزرگی همچون گلبول های قرمز خون خارج شده از رگ ههای خونی، انگل مالاریا و تعداد زیادی باکتری را دارا می باشند و پس از عمل فاگوسیتوز هم مواد زاید را با عمل اگزوسیتوز از خود خارج می کنند. این سلول ها می توانند ماه ها در میان بافت ها زنده بمانند و فاگوسیتوز کنند. ماکروفاژها علاوه ‌بر دربرگیری مواد بیگانه، دارای اعمال مهم دیگری نیز در ارتباط با دفاع بدن می‌باشند. این سلولهای علاوه بر به انجام رساندن فاگوسیتوز، عهده‌دار ترشح فاکتورهایی هستند که باعث ایجاد تب شده و برروی پاسخهای التهابی نیز تاثیر می‌گذارند. آنها همچنین مسوول پردازش آنتی‌ژن برای ایجاد پاسخ ایمنی بوده و بالاخره باعث تقویت فرآیند ترمیم بافتها می‌گردند. در اثر تحریک ماکروفاژ توسط باکتریها، فرآورده‌های باکتریایی و یا تخریب بافتی، از این سلولها، پروتیینی موسوم به اینترلوکین ترشح می‌شود که باعث ایجاد یک پاسخ عمومی به جراحت می‌گردد.