دانلود مقالات ISI درباره میلوپراکسیداز + ترجمه فارسی

میلوپراکسیداز آنزیمی است که در گرانولهای اولیه نوتروفیلها، ائوزینوفیلها و تا حدی در منوسیتها یافت می شود. لنفوسیتها فعالیت میلوپراکسیداز از خود نشان نمی دهند. این رنگ آمیزی برای افتراق AML از ALL بسیار مفید است. میلوپراکسیداز در حضور پراکسید هیدروژن، سوبسترای رنگ را اکسید می کند و رنگ سیاه تا قرمز- قهوه ای در محل فعالیت تولید می کند. میلوپراکسیداز در گرانولهای اولیه سلولهای میلوئید وجود دارد و از مرحله پرومیلوسیتها شروع می شود. میلوبلاستهای لوکمیک نیز معمولاً مثبت هستند. در لوسمی های حاد، AML-M1 (عدم بلوغ)، AML-M2 (با بلوغ) و AML-M3 (پرومیلوسیتیک) بیش از ۸۰% بلاستها فعالیت میلوپراکسیدازی از خود نشان می دهند. بدلیل اینکه این واکنش بسیار قوی است بسیاری از Auer rods که با رنگ آمیزی رایت- گیمسا دیده نمی شوند در این رنگ آمیزی قابل روئیت هستند. منوسیتها دارای واکنش منفی یا مثبت ضعیف هستند (بصورت منتشر) و لنفوبلاستها و لنفوسیتها میلوپراکسیداز منفی می باشند. در بیماران ALL کمتر از ۳% از بلاستها فعالیت میلوپراکسیدازی از خود نشان می دهند. باید توجه داشت که گرانولوسیتهای بالغ نیز دارای فعالیت این آنزیم می باشند و فاقد اهمیت تشخیصی هستند. میلوپراکسیداز (MPO)، آنزیمی آهن دار در گرانول های آزوروفیلیک نوتروفیل ها است که در عملکرد میکروب کشی نقش دارد و باعث تبدیل پراکسید هیدروژن به HOCl می شود. با این حال عفونت های شدید در کمتر از 5% مبتلایان به کمبود MPO اتفاق می افتد که غالبا در یک بیمار دیابتی است. نارسایی در این آنزیم: نقص در این آنزیم می‌تواند اولیه یا ثانویه باشد: ۱-اولیه: یک بیماری نادر مادرزادی است. بوسیله شمارشگرهای اتوماتیک که میزان این آنزیمرا چک می‌کنند قابل تشخیص است. ۲-ثانویه: موقتی است و با درمان بیماری زمینه‌ای برطرف می‌شود. علت‌های نقص ثانویه در آنزیم میلو پراکسیداز: داروها، بیماری‌های عفونی شدید، بدخیمی، دیابت، حاملگی. در نارسایی اولیه ممکن بیماری کامل یا ناقص باشد یعنی تنها بخشی از سلول‌ها درگیر باشند