دانلود مقالات ISI درباره منطقه حفاظت شده + ترجمه فارسی

منطقه حفاظت شده(Protected areas) به صورت کلی بخشی از زیست بوم بوده که کلیه عناصر آن اعم از زنده و غیر زنده شامل جانوران (مهره داران)، گیاهان، حشرات و بندپایان، جلبکها و قارچها، باکتریها و تک سلولی ها و. . و حتی منابع کانی، شکل زمین، مورفولوژی، منابع آبی و کلیه عناصر فیزیکی آن به طور کامل و با اهداف خاص در غالب طرح های پهنه بندی داخلی مناطق در سطوح حفاظتی مختلف مورد حفاظت قرار می گیرد. به عبارت دیگر منطقه حفاظت شده به محدوده مشخص جغرافیایی (آبی خشکی )اطلاق می شود که بشیوه قانونی یا دیگر روش‌های مؤثر شناسایی شده، مورد توجه قرار گرفته و اداره می‌شود به طوری که حفاظت و نگهداری بلند مدت از تنوع زیستی، منابع طبیعی و ارزشهای فرهنگی آن منطقه تامین گردد. اهداف حفاظت شامل حفظ و نگهداری زیست بوم جهت نسل حاضر و آینده، مطالعات و تحقیقات و گردشگری محدوده‌ای از منابع طبیعی چون جنگل، مرتع، و … است که به جهت ضرورت حفظ و تکثیر جانوران و رستنی‌هایش تحت حفاظت قرار دارد. و در آن قطع درختان و تخریب و شکار بدون مجوز ممنوع می‌باشد. از جمله اهداف دیگر حفاظت میتوان به تفریح و توریسم و استفاده پایدار ازمنابع و اکوسیستم های طبیعی اشاره کرد. داستان مناطق حفاظت شده به تمدن بشری گره خورده است. بیش از ۲۰۰۰ سال پیش بنا بر قوانین سلطنتی در هند،، مناطق خاصی تحت حفاظت قرار می گرفت. در اروپا افراد ثروتمند و صاحبان قدرت به مدت هزار سال از زمین های شکار حفاظت می کردند. اما جنبش مدرن مناطق حفاظت شده، ریشه در قرن ۱۹ در آمریکای شمالی، استرالیا، نیوزلند و آفریقای جنوبی و سپس باقی کشورها دارد. در طول قرن بیستم بسیاری از کشورها شروع به تعیین مناطقی از کشورشان جهت حفظ گونه های گیاهی و جانوری نمودند،اما هر کشور از واژه های مختلفی جهت نامگذاری مناطق حفاظت شده استفاده کرد. نخستین تلاش برای ایجاد یک واژه سازی (ترمینولوژی) مشخص برمی گردد به سال ۱۹۳۳ در کنفرانس بین المللی حفاظت از فون و فلور(جانوران و رستنی ها) که در شهر لندن برگزار گردید. در آن زمان چهار طبقه برای مدیریت مناطق حفاظت شده تصویب گردید: پارک ملی (National Park) ذخیره گاه طبیعی محدود (strict nature reserve) ذخیره گاه گونه های گیاهی و جانوری (fauna and flora reserve) ذخیره گاه با ممنوعیت شکار و جمع آوری گونه (reserve with prohibition for hunting and collecting) برمبنای آمار ارائه شده توسط شبکه جهانی اطلاعات، مناطق حفاظت شده در سال۲۰۱۲، 6/14 درصد از مناطق خشکی جهان و۷/۹ درصد از مناطق ساحلی و ۳/۲ درصد از مناطق دریایی و اقیانوسها تحت حفاظت قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده، یکی از مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران می باشد. سازمان حفاظت محیط زیست «منطقه حفاظت شده» را به شرح زیر تعریف نموده است: «اراضی به نسبت وسیع با ارزش حفاظتی زیاد که با هدف حفظ و احیای رویشگاه های گیاهی و زیستگاه های جانوری انتخاب می شوند. مناطق حفاظت شده، محیط های مناسبی برای اجرای برنامه های آموزشی و پژوهش های زیست محیطی به شمار می آیند. انجام فعالیت های گردشگری و بهره برداری مصرفی و اقتصادی متناسب با نواحی هر منطقه و بر اساس طرح جامع مدیریت مناطق، مجاز است. » تعداد مناطق تحت حفاظت ایران ۹۳ منطقه میباشد.