دانلود مقالات ISI درباره سمیت سلولی + ترجمه فارسی

سمیت سلولی به عنوان اولین آزمایش برای ارزیابی زیست‌سازگاری یک بیومتریال (زیست مواد، بیوماده یا Biomaterial) شناخته می‌شود. بنابراین پاسخ مثبت در سمیت سلولی نشان‌دهنده عدم زیست‌سازگاری بیومتریال بوده در حالیکه پاسخ منفی (عدم سمیت) لزوماَ نشان‌دهنده زیست‌سازگار بودن ماده نیست. نکته بعدی تفاوت بین زنده‌مانی (Viability) سلول‌ها و تکثیر (Proliferation) آنها است. لزوماَ ارزیابی عدم سمیت (زنده‌مانی) بیومتریال میزان نرخ تکثیر سلول‌ها را در مجاورت بیومتریال نشان نمی‌دهد. اولین قدم در ارزیابی‌های برون تن (in vitro) تعیین مرگ سلولی است که آن را می‌توان با روش‌های مختلفی مشخص نمود. برای اینکار بهتر است مراحل مختلف زندگی سلول‌ها را بشناسیم. به زبان ساده در صورتی‌که سلول مورد بررسی نظیر سلول‌های بافت‌های مختلف غیر از خون یک سلول چسبنده (Adherent) باشد، برای زنده‌ماندن و رشد و تکثیر باید حتماَ به یک سطح مناسب بچسبد. سپس به دور خود یک قلمرو ایجاد می‌کند تا مواد غذایی را دریافت کند. پس از آن رشد می‌کند و در نهایت تکثیر می‌شود. عدم چسبندگی آن به ظرف کشت نشان‌دهنده رفتار غیر عادی سلول‌ است که می‌توان آن‌را به سادگی با میکروسکوپ نوری در آزمایشگاه کشت تشخیص داد. در بسیاری از مواقع سلول‌های مرده به صورت ذرات سیاه‌رنگ و شناور دیده می‌شوند. با این‌حال هیچگاه نمی‌توان به طور قطعی اشاره کرد که اگر سلولی گرد باشد لزوماَ مرده است. زیرا سلول‌ها در هنگام تکثیر معمولاَ مورفولوژی کروی پیدا می‌کنند و سپس تکثیر می‌شوند. بنابراین نیاز به آزمایش‌های تکمیلی است. یکی از ساده‌ترین و ارزان‌ترین راه‌ها در تمام آزمایشگاه‌های کشت سلولی، استفاده از رنگ تریپان بلو برای تشخیص سالم بودن غشاء سلول‌ها است. غشاء سلول‌های مرده آسیب‌دیده و باز می‌شود. در نتیجه رنگ‌ تریپان بلو می‌تواند از غشاء بازشده سلول عبور کرده و سلول را به رنگ آبی تبدیل کند در حالیکه سلول‌های زنده با غشاء سالم بی رنگ و شفاف باقی خواهند ماند. همچنین می‌توان از زوج رنگ‌های فلورسانسی نیز برای ارزیابی زنده/ مرده بودن سلول‌ها (Live/Dead Assay) استفاده نمود. از جمله مهمترین این رنگ‌ها می‌توان به اکریدین اورنج و پروپیدیوم یودید یا فلورسین دی‌استات و پروپیدیوم یودید اشاره نمود. اکریدین اورنج و فلورسین دی استات می‌توانند از غشاء سالم سلول‌های زنده عبور کنند و سلول‌ زنده را به رنگ فلورسانس سبز تبدیل کنند. در حالیکه اگر غشاء سلول آسیب دیده باشد رنگ پروپیدیوم یودید از غشاء عبور کرده و سلول مرده به رنگ قرمز فلورسانس تبدیل می‌شود. یکی دیگر از روش‌های مهم ارزیابی سمیت با بررسی سالم بودن غشاء آنالیز آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) است. در صورتی‌که غشاء سلولی آسیب ببیند، می‌توان با بررسی تغییر جذب NADH در اثر حضور LDH در طول موج 340 نانومتر به مقایسه بین نمونه و شاهد پرداخت. به عنوان مثال اگر سلول‌ها در معرض داروی ضد سرطانی قرار بگیرند، غشاء آنها آسیب دیده و LDH‌ آزاد می‌شود و می‌تواند باعث کاهش جذب محلول در طول موج 340 نانومتر شود.