دانلود مقالات ISI درباره سلول های دندریتیک + ترجمه فارسی

سلول های دندریتیک (Dendritic cells) یا به طور اختصار DC از انواع سلول های عرضه کنندهٔ آنتی ژن و همچنین به عنوان سلول های فرعی در دستگاه ایمنی هستند. آنها کارآمدترین سلولهای عرضه کننده آنتی ژن به سیستم ایمنی می باشند. آنها قویا در شروع پاسخ اولیه ایمنی، بیماری های اتوایمیون، رد پیوند، عفونت با ویروس نقص ایمنی اکتسابی (HIV) و پاسخ ایمنی ضد تومور نقش دارند. سلولهای دندریتیک در شکل نابالغ خود مولکولهای آنتی ژن را به طور فعال برداشت می کنند. عملکرد اصلی آن ها پردازش آنتی ژن ها و ارائه آنتی ژن ها در پاسخ اولیه برای لنفوسیت های T در حال استراحت و در پاسخ ثانویه برای لنفوسیت های خاطره ای است. سلولهای دندریتیک از سلولهای حفاظتی تخصصی است که پلی بین سیستم ایمنی ذاتی و تطبیقی به طور مستقیم و بدون درگیر شدن در فعالیت های موثر،مانند کشتن پاتوژنز، می باشد. سلولهای دندریتیک عوامل بیماری زا را با استفاده از رسپتورهای تشخیص الگو (PRR)، از جمله TLRs تشخیص میدهند، و سپس به نواحی سلول های T در اندامهای لنفاوی مهاجرت می کنند و آنتی ژن های مشتق شده از پاتوژن را به سلولهای T-مختص انتی ژن ارائه دهند. سلولهای دندریتیک فعال، مولکول های کمک محرک را اپرگوله میکنند و سایتوکاین های که محرک تبدیل سلول های T اولیه و تمایز موثر انها هستند را تولید می کند، و انواع مختلفی از از سلولهای ایمنی را فعال می کند. در صورت عدم فعال شدن، عرضه آنتی ژن توسط سلولهای دندریتیک به صورت دائم میتواند به عدم پاسخ سلول T و القاء تحمل منجر شود. سلول‌ها‌ی‌ دندریتیک به طور مداوم از بافت‌های محیطی به مناطق حاوی لنفوسیت‌های T در غده‌های لنفاوی محیطی مهاجرت می‌کنند. بنابراین، DCهای فعال شده سلول‌ها‌ی‌ تخصصی هستند که مدام اطلاعاتی را از بافت‌های محیطی به دست می‌آورند و آن را به غده‌های لنفاوی انتقال می‌دهند. این سلول‌ها‌ در مسیر مهاجرت از خون به داخل بافت‌های محیطی و سپس به داخل غده‌های لنفاوی با سلول‌ها‌ی‌ اندوتلیال و واسطه‌های محلول آن‌ها تماس پیدا می‌کنند. سلول های دندریتیک برای اولین بار توسط پاول لانگرهانس در اواخر قرن نوزدهم شرح داده شد. (از این رو به آنها «سلول های لانگرهانس» نیز گفته می شود. تغییرات سلول های دندریتی نقش عمده ای در آلرژی و بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوی و بیماری التهاب روده نظیر بیماری کرون و کولیت زخمی دارد. نقش حمایتی قابل توجهی برای بیماری زایی سلول های دندریتیک، که محرک فعال سازی و تمایز موثر جمعیت های مربوط به سلول T هستند، وجود دارد. علاوه بر این، برخی از ساز و کارهای مبتنی برDC، مانند آنهایی که مربوط به IFN نوع یک تولید شده توسط pDC هستند، ممکن است نشان دهنده مکانیسم های مشترکی باشد که منجر به پاتوژنز در بیماری های خود ایمنی می شود.