دانلود مقالات ISI درباره اینترلوکین ۶ + ترجمه فارسی

اینترلوکین ۶ (انگلیسی: Interleukin 6)یکی از اینترلوکین‌های مهم بدن است که از گلبولهای سفید ترشح می‌شود و در پاسخهای التهابی و ایمنی نقش دارد. اینترلوکین شش از سلولهای درشت‌خوار، لنفوسیت تی کمک‌کننده، لنفوسیت‌های بی و آستروسیت ترشح می‌شود و بر سلولهای پلاسماسل و لنفوسیت مؤثر است. اصلیترین کارکرد این سایتوکین تمایز سریعتر پلاسما سل‌ها و تولید بیشتر پادتن است میوکینها باعث تسهیل چند پاسخ سلولی به ورزش مانند سرکوب پروتئولیزی، آنژیوژنز و تنظیم گلیکوژن عضلانی می شوند. • در این میان، اینترلوکین-6 توجه زیادی را به خود جلب کرده است، زیرا: 1. از یک سو در دوره ی پس از ورزش یعنی هنگام افزایش عملکرد انسولین رها می شود. 2. با چاقی و کاهش عملکرد انسولین نیز رابطه دارد. از طرف دیگر اینترلوکین-6 در هردو سیستم ایمنی نقش دارد: • سیستم ایمنی ذاتی: تولید پروتئین های فاز حاد را توسط سلول های کبدی تحریک می کند و در ایجاد اثر سیستمی التهاب که فاز حاد نامیده می شود، شرکت می کند. • سیستم ایمنی اکتسابی: رشد لنفوسیت های B را تحریک می کند که به سلول های تولیدکننده آنتی بادی تمایز می یابند. نکته: • غلظت عمومی IL-6 در افراد چاق و بیماران دیابتی نوع 2 افزایش می یابد. • IL-6 به دلیل ماهیت گیرنده های خود اثر متفاوتی در انواع سلول ها دارد. در بیشتر سلول ها نقش پیش التهابی از خود نشان می دهد، اما در بعضی از بافت ها ممکن است موجب اختلال در عملکرد TNF-α شود(اثر ضد التهابی). اینترلوکین-6 و ورزش: • در یکی از اولین گزارش ها درباره اثر ورزش بر سایتوکاین ها نورسوف و برگ در سال 1991 افزایش سطح سرمی IL-6 و چند سایتوکاین دیگر پس از ورزش استقامتی را گزارش کردند. • چندی بعد نشان داده شد که تمرینات شدید می تواند موجب افزایش تقریباً 50برابری در IL-6 گردد. • تیمونز در سال 2005 بیان کرد که در کودکان شدت پاسخ IL-6 با افزایش سن تقویمی و بیولوژیکی افزایش می یابد، ولی این پاسخ در کودکان تقریبا 50 درصد نسبت به بزرگسالان کمتر است. • به طور کلی، فعالیت ورزشی باعث تحریکات کمتری بر سیستم ایمنی در کودکان نسبت به بزرگسالان می شود (مقاوم ترند). • احمدی و همکاران (1388) با مطالعه تغییرات IL-6 و کراتین کیناز پس از دو نوع فعالیت زیربیشینه درون گرا و برون گرا با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه افزایش معنی داری را در سطح سرمی IL-6 به دنبال هردونوع فعالیت گزارش کردند. افزایش اینترلوکین-6 به 3 عامل بستگی دارد: 1) مدت و شدت فعالیت 2) توده عضلانی درگیر 3) ظرفیت استقامتی فرد • فیسچر در سال 2006 نشان داد که مدت ورزش، مهم ترین عامل در افزایش غلظت IL-6 سرم پس از ورزش است. • در حقیقت، بیش از 50 درصد تغییرات IL-6 سرم پس از ورزش می تواند به تنهایی به وسیله مدت توضیح داده شود. ü منابع اصلی اینترلوکین-6: ماکروفاژهای فعال، فیبروبلاست ها و سلول های اندوتلیال ü اعمال اصلی آن: رشد سلول های T و B، تمایز، تحریک پاسخ مرحله حاد ü بیان IL-6 درون عضلانی و پروتئین آزاد شده آن زمانی که گلیکوژن درون عضلانی وضعیت بحرانی دارد، بیشتر می شود.