دانلود مقالات ISI درباره کراتینوسیت + ترجمه فارسی

کراتینوسیت: سلول اصلی سازنده روپوست است. در واقع ۹۰٪ سلولهای اپیدرم کراتینوسیت هستند. به این سلولها بازال سل نیز گفته می‌شوند. این سلولها عملکرد دفاعی در برابر عوامل خارجی مانند میکروبها، حرارت، نور آفتاب و. . . دارند. دانشمندان امروزه دریافته اند که کراتینوسیت ها، دوش به دوش سلولهای لانگرهانس برای دفاع از پوست در برابر عوامل آسیب رسان مبارزه می کنند. کراتینوسیت ها بخش عمده سلولهای لایه رویین پوست (اپیدرم ) را تشکیل می دهند و درگیر برنامه بسیار دقیق تمایز و رشد سلولی هستند که منجر به ساخت کراتین ها و لیپیدهای پیچیده لایه شاخی (کراتینی) پوست می شوند. کراتینوسیت ها همچنین قادرند با محرک های مختلف واکنش نموده و سایتوکین های مورد نیاز برای ارتباطات سلولی را تولید نمایند. وقتی کراتینوسیت ها آسیب ببیند دیگر نمی توانند این سایتوکین ها را تولید کنند. وجود این سایتوکین ها برای حفظ زیبایی پوست ضروری است. تحریک کراتینوسیت های آسیب دیده موجب می شود که تولید سایتوکین ها از سر گرفته شود. اسورتیامارین استخراج شده از برگ های گیاه خارجی جنتیان هندی است که ادعا می کند چروک های عمودی پوست را بعد از 7 روز کاهش می دهد. این اکتیو، تولید فاکتور رشد کراتینوسیت توسط سلول های بنیادی مشتق از آدیپوز را که در لایه هیپودرم قرار گرفته اند افزایش می دهد. فاکتور رشد کراتینوسیت از لایه میانی پوست عبور کرده، خودر را به سلول های لایه زایای اپیدرم می رساند و موجب افزایش سنتز و نوسازی بیشتر سلول های زایای لایه اپیدرم می شود و با افزایش تگثیر و تمایز سلول های کراتینوسیت ضخامت اپیدرم را افزایش می دهد. اپیدرم از دو بخش تشکیل شده: لایه شاخی که مهم ترین لایه است و بخش زنده اپیدرم که لایه های دیگر را تشکیل می دهد. دو هفته طول می کشد که کراتینوسیت از لایه بازال اپیدرم به لایه شاخی برسد و سپس دو هفته دیگر طول می کشد تا به سطح پوست ریخته و بیفتد. بنابراین نوسازی سلولی روز طول می کشد. ملانوسیت ها، سلول های دندانه دار هستند که ملانین تولید می کنند و رنگدانه های ملانین تولید شده از طریق دندانه ها وارد کراتینوسیت های مجاور می شود. یکی از مکانیسم های محصولات روشن کننده آن است که دریچه های ورود رنگدانه های ملانین از ملانوسیت به کراتینوسیت را مسدود نگه دارند. این کار با مهار آنزیم تریپسین پوستی انجام می شود. کراتینوسیتهای مادر در اثر تقسیم سلولی به دو سلول دختر تبدیل می شوند و این دو سلول دختر نیز روزی مادر می شوند. ساختار پوست را می توان به دیوارهای آجری تشبیه کرد که در آن کورنئوسایت ها آجر و ترکیبات چربی لیپیدها، ملات سیمانی این دیوار را تشکیل می دهند. سلول های مرده و لایه شاخی، بخش مرده اپیدرم هستند و سایر لایه ها از جمله لایه شفاف، دانه دار، زایا بخش زنده اپیدرم را تشکیل می دهند. در اپیدرم زنده، لایه ای به نام لایه زایا وجود دارد که در آن کراتینوسیت ها و ملانوسیت ها وجود دارند. ملانوسیت ها، رنگدانه ملانین را وارد کراتینوسیت ها می کنند. در این شکل، سلول های لایه خاردار به صورت خاردار نمایش داده شده تا به خوبی در ذهن بماند. ولی در واقعیت به این شکل نیست. این شکل کاملا شماتیک می باشد. به همین منظور، سلول های لایه دانه دار به صورت نقطه نقطه و دانه دار نشان داده شده است. لایه شاخی،بیرونی ترین لایه اپیدرمبوده و شامل سلول های مرده کورنئوسیت ها بوده که بدون هسته و اندامک می باشد. پوسته ریزی از سطح لایه شاخی صورت می گیرد و موجب تعادل در ساخت کراتینوسیت در لایه زایا می شود.