دانلود مقالات ISI درباره فیبروبلاست + ترجمه فارسی

فیبروبلاست، فراوان‌ترین سلول بافت همبند است که همه انواع رشته‌های بافت همبند و مواد آلی ماده زمینه‌ای را سنتز می‌کند. فیبروبلاست، سلولی است با هسته بیضوی و روشن و دارای کروماتین ظریف است که حاوی یک یا دو هستک واضح می‌باشد. ارگانهای دخیل در پروتئین سازی در فیبروبلاست بطور گسترده دیده می‌شوند. در مواردی که فعالیت سلول کاهش می‌یابد، اندازه سلول کوچکتر شده و هسته آن پر رنگ و دوکی دیده می‌شود که در این حالت فیبروسیت نیز می‌نامند. فیبروسیتها درصورت تحریک قابل برگشت به حال فعال می‌باشند. اطلاعات زمینه ای فیبروبلاست و فیبروسیت، هر دو،در حقیقت یک نوع سلول می باشند، منتهی بسته به نوع و میزان سوخت و ساز بافتی، ممکن است بصورت فعال شده یعنی فیبروبلاست یا کمتر فعال شده یعنی فیبروسیت دیده شوند. در سالهای اخیر، عقیده بر این است که هر دو نوع فیبروبلاست نامیده شوند. پسوند بلاست در زیست شناسی سلولی به سلول بنیادی یا سلولی که از نظر سوخت و ساز فعال است اطلاق می شود. فیبروبلاستها بسته به محل استقرار و میزان فعالیت، به اشکال مختلفی دیده شوند. فیبروبلاستهایی متعلق به بافتهای دیگر، اگر به بافت جدیدی پیوند زده شوند تا چندین نسل خاطرات مربوط به بافتی را که به آن تعلق داشته اند را حفظ خواهند کرد اگر چه ممکن است از نظر ریخت شناسی این تغییرات محسوس نباشد. منشا جنینی عملکرد اصلی فیبروبلاستها ترشح مواد پیش ساز ماتریکس برون سلولی برای حفظ انسجام ساختاری بافت همبندی می باشد. فیبروبلاستها پیش سازهای لازم برای ساخت کلیه ترکیبات ماتریکس برون سلولی از جمله ماده زمینه ای و رشته های آن را ترشح می نمایند. مانند سایر سلولهای بافت همبندی فیبروبلاستها نیز از مزانشیم مشتق شده اند. بنابراین پروتئین فیلامنتی واسط بنام ویمنتین را ترشح میکنند که بعنوان یک شاخص برای شناسایی منشا مزودرمی (میان پوستی) آنها بکار می رود. سلولهای اپی تلیال تحت شرایطی تحت روند " تبدیل اپیتلیومی-مزانشیمی"Epithelial-mesenchymal transition(EMT) قادر هستند به فیبروبلاستها تبدیل شوند. و برعکس فیبروبلاستها نیز قادرند تحت شرایطی به سلولهای اپی تلیال تبدیل شوند. که این روند بنام "تبدیل مزانشیمی –اپیتلیومی" Mesenchymal-epithelial transition(MET) نامیده می شود. ساختار و عملکرد فیبروبلاستها دارای سیتوپلاسمی منشعب می باشد که یک هسته بیضی شکل لکه دار دارای ۱-۲ هستک را احاطه نموده است. فیبروبلاستهای فعال بواسطه شبکه اندوپلاسمیک خشن گسترده خود شناخته می شوند. فیبروبلاستهای غیرفعال که فیبروسیت نیز نامیده می شوند کوچکتر و دوکی شکل می باشند. شبکه اندوپلاسمیک خشن آنها گستردگی کمی دارد. اگرچه فیبروبلاستهادر یک سطح بزرگ بصورت پراکنده و جدا از هم قرار می گیرند ولی درصورت تراکم زیاد آرایشی بشکل خوشه های موازی بخود می گیرند. فیبروبلاستها کلاژنها، گلیکوزآمینوکلیکانها، فیبرهای مشبک و ارتجاعی و گلیکوپروتئینهای موجود در ماترکس برون سلولی و سیتوکین TSLP را می سازند. فیبروبلاستهای در حال رشد، تقسیم شده و ماده زمنینه ای را می سازند. آسیبهای وارده به بافت فیبروبلاستها را تحریک کرده و تقسیم میتوز را القا می نماید. بر خلاف سلولهای اپی تلیال، فیبروبلاستها تک لایه های سلولی پهن تشکیل نداده و با اتصال تک قطبی از یک طرف به لایه بازال محدود نشده اند اگرچه در برخی مواقع در تشکیل لایه بازال مشارکت دارند( مثلاً میوفیبروبلاستها در روده که زنجیرهα-۲ حامل اجزای لامینین را ترشح می کنند و فقط در اپیتلیوم نواحی مربوط به فولیکولها حضور ندارند. همچنین بر خلاف سلولهای اپی تلیال، فیبروبلاستها توانایی مهاجرت انفرادی در لایه ساب استراتوم را دارند. در حالیکه سلولهای اپی تلیال سطح داخلی اندامهای بدن را مفروش می کنند فیبروبلاستها و سایر بافتهای همبندی مربوطه نمای بیرونی موجود زنده را شکل می دهند. طول عمر فیبروبلاست که در جنین مرغ اندازه گیری شده است، ۳±۵۷ روز می باشد.