دانلود مقالات ISI درباره میگوی سفید غربی، لیتوپنئوس وانامی + ترجمه فارسی

میگو گونه‌ای از سخت پوستان آبزی است که در اغلب آبهای جهان اعم از آب شور و آب شیرین یافت می شود. میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی است. میگو ها می توانند رو به عقب شنا کنند. آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده دارند. میگو به صورت گسترده‌ای توسط انسان ها به عنوان ماده غذایی استفاده می شود. میگوی سفید غربی عضو خانواده پنائیده است. اعضای این خانواده به دلیل آنکه پس از تفریخ تخم، لارو به شکل ناپلیوس (Napilus) است و ماده ها به جای حمل تخمها تا موقع تفریخ، آنها را در آب پخش میکنند. از سایر ده پایان متفاوت اند. بعلاوه، این میگوها دارای روستروم (Rostrum) دندانه دار هستند. تعداد دندانه ها موجود بر روی حاشیه بالایی و پایینی روستروم و عدم وجود تارچه ها بر روی سطح بدن، وجود تمایز این گونه از سایر افراد جنس پنئوس هستند. میگوی سفید غربی بر روی لبه پایینی و بالایی روستروم خود به ترتیب ۲ و ۸-۹ دندانه دارد. پراکنش جغرافیایی: میگوی سفید غربی، بومی آبهای اقیانوس آرام و سواحل مکزیک، آمریکای جنوبی و مرکزی است. اما به دلیل سهولت نسبی پرورش میگوی سفید غربی، این گونه به تمام نقاط جهان منتقل شده است. میگوی سفید غربی یک جانور شب کار است. اگر میگوهای سفید نابالغ به حال خود رها شوند، تقریبا همه آنها در بستر فرو میروند و به دنبال غذا نمی گردند، اما ریختن غذا به داخل استخر موجب تحریک و آغاز رفتار تغذیه ای آنها میشود. لذا پرورش دهندگان میتوانند با غذادهی در طی روز میگو را وادار به تغذیه کنند. چرخه زندگی: مراحل مختلف چرخه زندگی میگوهای خانواده پنائیده به ترتیب: ۱) ـ ماده بالغ (تخمریزی) ۲) ـ تخم ۳) ـ لارو ناپلیوس ۴) ـ لارو پروتوزوآ ۵) ـ لارو مایزیس ۶) ـ لارو پیشرفته ۷) ـ میگوی جوان از سالهای آغازین هزاره سوم میلادی پرورش میگوی سفید غربی در کشورهای آسیایی و امریکای لاتین گسترش یافت به طوری که میگوی ببری سیاه که در دهه ۱۹۹۰ همواره به عنوان گونه برتر بیشترین سهم ( نزدیک به ۵۰ درصد) از کل تولید میگوی پرورشی را به خود اختصاص می داد، جای خود را به میگوی سفید غربی واگذار نمود و چین، تایلند، ویتنام و برخی دیگر از کشورهای آسیایی که در قرن بیستم گونه بومی ببری سیاه را در سرلوحه کار خود داشتند ظرف مدت کوتاهی به میگوی سفید غربی گرایش پیدا نمودند. علیرغم توسعه سریع پرورش میگوی سفید غربی ( به عنوان یک گونه غیر بومی) در آسیا، همواره در مورد مزایا و معایب توسعه پرورش این گونه ابهاماتی وجود داشته و مقالات متعددی له یا بر علیه معرفی میگوی سفید غربی به کشورهای آسیایی نگاشته شده است.