دانلود مقالات ISI درباره گونه زایی + ترجمه فارسی

گونه زایی (به انگلیسی: speciation): فرایندی تکاملی است که از طریق آن گونه های زیست شناختی جدید، پدید می آیند. به نظر می رسد اراتور. اف. کوک، زیست شناس، نخستین کسی بوده است که این اصطلاح را برای جدا شدن دودمان ها (زیست _ دسته زایی) در نقطه مقابل زایش درون گروهی یا همان تکامل درون گونه ای بکار برده است. گونه زایی همچنین ممکن است به شیوه ساختگی، از راه دامداری یا تجربه های آزمایشگاهی، القا گردد. گونه زایی چگونگی تشکیل یک گونه جدید است. طی نسل ها، یک جمعیت نسبت به شرایط اولیه خود دستخوش تغییرات گسترده ای می شود اما تا هنگامی که از نظر تولید مثلی از دیگر افراد گونه جدا نشده، اعضای آن هنوز از اعضای همان گونه هستند. از یک گونه منفرد، به دو صورت می تواند گونه های جدیدی به وجود بیاید: الف) آناژنز یا تکامل تبارزایشی: تبدیل تمام افراد یک جمعیت به گونه ای جدید و متمایز در طول زمان)بدون افزایش تنوع زیستی(. ب) کلادوژنز یا تکامل انشعابی: انشعاب دو گونه جدید از یک گونه نیایی منفرد. گونه زایی همجا به این گستردگی در حشرات که متنوع ترین جانداران روی زمین هستند، رخ می دهد، باید رایج ترین نوع گونه زایی باشد. بررسی پدیده گونه زایی همجا نسبت به گونه زایی ناهمجا که به آسانی و به وضوح مشاهده می شود، دشوارتر است اما می تواند بسیار رایج باشد، کسی چه می داند. منظور از همجا، جانداران مشابهی در مجاورت یکدیگر است که به دلیل تفاوت های رفتاری، حتی با آنکه به لحاظ نظری می توانند، اما با هم تولیدمثل نمی کنند. منظور از ناهمجا، جانداران مشابهی است که گرچه به لحاظ نظری می توانند اما با هم تولیدمثل نمی کنند زیرا به طور جغرافیایی از هم جدا شده اند. گونه‌زایی معمولاً در زمانی طولانی (نسبت به طول عمر آدمی) روی می‌دهد. به همین علت دانشمندان معمولاً نمی‌توانند فرایند پیدایش یک گونه را از گونه‌ای دیگر در آزمایشگاه مشاهده کنند. تنها کاری که در این مورد می‌توانند بکنند، آن است که این فرایند را در محیط‌های طبیعی دنبال، اما بخش‌هایی از آن را در آزمایشگاه دنبال کنند. در گونه‌زایی عامل‌های تبدیل یک گونه به دو گونه بررسی می‌شود. چهار نوع طبیعی از گونه زایی شناخته شده است که در زیر به آن ها اشاره می شود: 1- گونه زایی دگر میهنی: هنگامی رخ می دهد که یک جمعیت اولیه، توسط یک مرز جغرافیایی و فیزیکی به دو گروه تقسیم می شود. جدایی فیزیکی دو جمعیت همیشه موجب جدایی تولید مثلی کامل نمی شود: برقراری ارتباط فیزیکی مجدد، می تواند منجر به رابطه آمیزشی پیشین بشود. اما اگر هنگام جدایی، دو جمعیت آن قدر متفاوت شوند که با وجود تماس نتوانند آمیزش موفق داشته باشند، گونه زایی دگر میهنی رخ داده است. 2- گونه زایی پیرامون میهنی: این مورد در واقع نمونه خاصی از گونه زایی دگر میهنی است. با ورود زیرمجموعه کوچکی از یک جمعیت بزرگ به کنامی جدید، آن ها در نزدیکی محدوده جمعیت اولیه منزوی می شوند. طی نسل ها، این گروه از نظر تولید مثلی از جمعیت اولیه جدا می شود. تفاوت اصلی میان گونه زایی دگر میهنی و پیرامون میهنی آن است که در گونه زایی پیرامون میهنی، یکی از جمعیت ها بسیار بزرگ تر از جمعیت دیگر است. 3- گونه زایی درون میهنی: در این نوع گونه زایی، مرز جغرافیایی میان افراد جمعیت وجود ندارد. این گونه زایی مخصوص جمعیت هایی است که در یک منطقه وسیع پراکنده شده اند. گرچه افراد نزدیک می توانند با هم آمیرش داشته باشند، اما همین افراد قادر به آمیزش با افراد دور تر نیستند. تحت این جدایی و تحت فشار های انتخابی متفاوت، جمعیت های دور از هم از نظر تولید مثلی دست خوش تغییر می شوند. 4- گونه زایی هم میهنی: این نوع گونه زایی، مناقشه برانگیز بوده است. در این نوع، بدون آن که مانعی از آمیزش افراد جمعیت جلوگیری کند، گونه زایی رخ می دهد. این گونه زایی به طور وسیعی در تکامل گیاهان نقش داشته است.