دانلود مقالات ISI درباره پروتئین غشائی + ترجمه فارسی

پروتئین غشائی (Membrane protein) مولکول پروتئینی است که به غشاء سلول یا یک اندامک متصل یا وابسته شده است. بیش از نیمی از تمامی پروتئین‌ها با غشاء برهم‌کنش دارند. پروتئین‌های غشاءی بر حسب شدت وابسته بودن به غشاء دو گروه تقسیم می‌شوند. پروتئین ها که در اکثر غشاها بیش از 50 درصد وزن آن را تشکیل می‌دهند، دارای وظایف ساختمانی مانند حفظ شکل سلول مانند گویچه‌های قرمز خون و عملکری (مثل فعالیت آنزیمی) متعدد می‌باشند. این پروتئین ها به دو صورت محیطی percpheral و سراسری یا داخلی Integral proteinn دیده می‌شوند و انواع آنها در ارگانل ها و سلول های مختلف می‌تواند متفاوت باشد. پروتئین های محیطی در سطح غشا قرار دارند و بسیاری از آنها دارای فعالیت آنزیمی می‌باشند. پروتئین های انتگرال پروتئین های درشت مولکولی هستند که مستقیما در داخل لیپید دو لایه قرار گرفته‌اند. اندازه این پروتئین ها به حدی است که سراسر ضخامت لیپید دولایه را طی می‌کنند و در هر دو سطح غشا نمایان هستند و یا اینکه تا حدی در ضخامت لیپید دو لایه فرو رفته‌اند و فقط در سطح داخلی یا خارجی غشا نمایان می‌باشند. از آنجا که مواد محلول در آب قادر به عبور از لیپید دولایه نمی‌باشند عقیده بر این است که پروتئین های سراسری به عنوان کانال هایی برای مبادله مواد محلول در آب از قبیل یونها عمل می‌کنند. بخش آب گریز پروتئین های تراغشایی که در غشا قرار می گیرد، غالبه ساختار مارپیچ آلفا دارد. در این مارپیچ آلفا زنجیره های جانبی آب گریز با محیط درون غشا برهمکنش می دهند. همچنین از انجا که پیوندهای هیدروژنی اسکلت پلی پپتیدی در مارپیچ آلفا درون مولکولی هستند و دهنده یا پذیرنده آزاد پیوند هیدروژنی در معرض دولایه لیپیدی وجود ندارد، این بخش از پروتئین های تراغشایی پایداری زیاد درون غشا دارد. پروتئین‌های غشا درونی به طور دائمی به غشاء متصل شده‌اند. آن‌ها را می‌توان پروتئین دانست که برای جدا شدن از غشاء به زداینده یا سایر حلال‌های غیرقطبی نیازمند هستند. بسته به نوع پیوند این پروتئین‌ها با غشاء دولایه آن‌ها را می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد: • پروتئین‌های تراغشا از داخل تمامی غشا رد می‌شوند. نواحی به صورت پیچه‌های آلفا در تمام انواع غشاءهای زیستی به خصوص غشاءهای خارجی دیده می‌شوند. بشکه‌های بتا تنها در غشاءهای خارجی باکتری‌های گرم منفی، دیواره‌های سلولی لیپیدی بعضی از باکتری‌های گرم مثبت، و غشاء بیرونیمیتوکندرهای و کلروپلاست‌ها یافت می‌شوند. • پروتئین غشا پیرامونی به صورت موقتی یا به دولایه لیپیدی و یا به پروتئین‌های درونی به واسطه ترکیبی از برهم‌کنش‌های آب‌گریزی، الکترواستاتیکی، و غیر کووالانسی متصل شده‌اند. برخی از پروتئین ها عرض غشا را به طور کامل طی نکرده اند و پروتئین های پیرامونی نامیده می شوند. برخی از پروتئین های پیرامونی فقط با بخشی آب گریز در غشا لنگر انداخته اند. برای مثال، G پروتئین Sarl که در آزاد شدن وزیکول ها از شبکه آندوپلاسمی نقش دارد، چنین (لنگری) دارد که از یک مارپیچ آلفای آب گریز در انتهای پروتئین تشکیل شده است.