دانلود مقالات ISI درباره جلبک دریایی + ترجمه فارسی

جلبک دریایی (به انگلیسی: Seaweed) به جلبکهایی بزرگ و قابل دید دریا گفته می‌شود. پیدازادان جزو جلکب‌های دریای به شمار نمی‌آیند. برای اشاره به پیدازادگان که گروه‌های محدود و کمتری را شامل می‌شوند، از واژهٔ علف دریایی (به انگلیسی: Seagrass) استفاده می‌شود. جلبک‌های میکروسکوپی دیگری که در دریا زندگی می‌کنند مانند پلانکتونها نیز جزو جلبک‌هایی دریایی نیستند. جلبکها جزء ساده ترین گیاهان دارای کلروفیل بشمار می آیند. جلبکها به زبان لاتین آلگی یا آلجی، به معنی علف دریایی نامیده می شوند. از خصوصیات مهم آنها نداشتن ریشه، ساقه و برگ است. به چنین ساختار ساده ای تال می گویند. سه تفاوت عمده بین جلبکها و گیاهان عالی وجود دارد. اولا جلبکها فاقد ریشه، ساقه و برگ هستند. ثانیا در اطراف اندامها یا ساختارهای زایشی جلبکها یاخته های محافظ وجود ندارد و ثالثا جنین در جلبکها دیده نمی شود. به منظور رده بندی جلبکها، ویژگی هایی از قبیل ساختار تال، شکل کلروپلاست، انواع مواد ذخیره ای یاخته را در نظر می گیرند. در بعضی از موارد این گیاهان نه تنها ساده نیستند بلکه از بسیاری از جهات پیشرفته، تکامل یافته و دارای ساختار رویشی و زایشی بسیار پیچیده ای هستند. تعاریفی، از جمله نداشتن یاخته های نازا و جنین، لذا ویژگی سادگی درباره همه آنها صادق نیست. جلبکهای دریایی با ایجاد جایگاه مناسبی برای زیست بچه ماهیان، تغذیه و تولید مثل انواع آبزیان از نظر اکولوژیکی بسیار حائز اهمیت بوده و همچنین حدود ۴۰ درصد فتوسنتز دریایی توسط جلبک ها صورت می گیرد، که بدین طریق زنجیره اصلی تولید یا تولید اولیه را تشکیل می دهند. جلبک به لحاظ دارا بودن پروتئین، مواد معدنی، ویتامین و اسیدهای چرب امگا سه ارزش تغذیه ای بسیاری دارند. مواد استخراجی جلبک ها نظیر آگار، اسید آلژنیک و کاراگینان اهمیت آنها را دو چندان کرده طوریکه، در صنایع نساجی، کاغذ سازی، رنگ سازی، علوم پزشکی و کشاورزی کاربرد فراوانی دارند. جلبک ها نقش مؤثری در تصفیه بیولوژیک پسابهای مزارع پرورش میگو نیز دارند. برداشت تجاری جلبک ها در ۳۵ کشور جهان از نیمکره شمالی تا جنوبی، در آبهای سرد، معتدل تا تروپیکال صورت می گیرد. کشور چین یکی از بزرگترین تولید کنندگان جلبکهای خوراکی در دنیا است که سالانه حدود ۵ میلیون تن برداشت می کند، بطوریکه در سال ۱۹۹۹، برداشت لامیناریای آن حدود ۵. ۴ میلیون تن بوده و در حال حاضر نه تنها خود کفا می باشد، بلکه یکی از بزرگترین صادر کننده لامیناریا بشمار می رود.