آشنایی با موضوع

لیپوپروتئین یک مجموعه مولکولی پروتئینی است. بسیاری از آنزیمها، گیرنده‌های آنتی ژن، منتقل کننده‌ها، پروتئینهای ساختمانی و سموم لیپوپروتئین هستند. لیپوپروتئین‌ها در غشای سلول، غشای میتوکندری و کلروپلاست و باکتری‌ها نیز وجود دارند. نظر به اینکه چربی ها در آب قابل حل نمی باشند در خون نیز نمیتوانند حل شوند و توسط جریان خون به نقاط مختلف بدن انتقال یابند در عوض به شکل لیپوپروتئین های پیچیده در بدن جا به جا می شوند. لیپوپروتئین ها شامل دو قسمت اند: یک جزء از تری گلیسرید، کلسترول و فسفولیپید همراه با جزیی از پروتئین. بنابراین چربی در جریان خون به صورت امولسیونی که دارای ذرات لیپوپروتئین است انتقال می یابد. ترکیب پیچیده ی لیپوپروتئین مسئول انتقال لیپید ها از روده کوچک به شکل میکرون ها ست و این شیلومیکرون ها هستند که در خون اشخاصی که به تازگی غذایی چرب خورده اند پیدا شده و پلاسمای چنین خونی ظاهری شیری رنگ دارد. لیپوپروتئین ها به چهار نوع (فسفولیپید، کلسترول، تری گلیسیرید، پروتئین)تقسیم شده اند و هریک از نوع دیگر به سبب غلظت و چگالی خویش متمایز هستند. شیلومیکرون ها با مقادیر زیادی تری گلیسیرید و به همان نسبت چگالی سبک با لیپوپروتئین هایی با چگالی سنگین که دارای مقدار کمی تری گلیسرید هستند، متفاوت می باشند. انواع لیپوپروتئین‌ها: شیلومیکرونها: که سبک‌ترین لیپوپروتئین‌ها بوده و منشا آنها چربیها و بویژه اسیل گلیسرولهایی هستند که در روده جذب می‌شوند. شیلومیکرونها حاوی مقادیر بسیار اندکی پروتئین هستند. لیپوپروتئین‌های با چگالی بسیار کم (VLDL): که در کبد ساخته می‌شوند و عمل آنها انتقال تری اسیل گلیسرولهای تولید شده در کبد به سایر اعضای بدن می‌باشد. لیپوپروتئین‌های با چگالی کم (LDL): که محصول آخرین مراحل متابولیسم لیپوپروتئین‌های VLDL می‌باشند. لیپوپروتئین‌های با چگالی زیاد (HDL): که در واکنشهای متابولیسمی شیلومیکرونها و لیپوپروتئین‌های با چگالی بسیار کم و نیز در متابولیسم کلسترول شرکت دارند. این لیپوپروتئین ها از نظر اندازه، ترکیب شیمیایی و توانایی ایجاد آترواسکلروزیس (آتروژنیک بودن) با هم تفاوت دارند. لیپوپروتئین ها نیز مانند پروتئین ها ی سرم به وسیله الکتروفورز قابل جدا شدن هستند. نوارهای (باندهای) الکتروفورزی لیپوپروتئین ها که در نقاط مختلف قرار می گیرند، در مقایسه با باندهای الکتروفورزی پوتئین های سرم نامگذاری می شوند. HDL یک آلفا لیپوپروتئین است، چون معمولاً حرکت الکتروفورزی مشابه با آلفا یک گلوبولین ها دارد. LDL در ناحیه بتا گلوبولینها قرار می گیرد، بنابراین بتالیپوپروتئین نامیده می شود. VLDLدر ناحیه بین آلفا و بتاگلوبولین ها قرار می گیرد و پری بتا لیپوپروتئین نامگذاری می شود. شیلومیکرون ها در مبدا یا نزدیک مبدا نمونه گذاری می مانند، بنابراین حرکت الکتروفورزی آنها مشابه به گاما گلوبولینها است.
در این صفحه تعداد 725 مقاله تخصصی درباره لیپوپروتئین که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI لیپوپروتئین (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند.
در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.