دانلود مقالات ISI درباره نوترکیبی همولوگ + ترجمه فارسی

نوترکیبی همولوگ(به انگلیسی: Homologous recombination)اینگونه نوترکیبی ها بین توالی هایی از2کروموزوم همولوگ صورت میگیرد که علاوه بر تامین مکانیسم ها ی جهت ترمیم DNAاز طریق تعویض نواحی های بزرگ از CHRهای همولوگ بین جفت های پدری و مادری در طول میوز باعث ایجاد تنوع ژنتیکی درافراد می شود درحالیکه در نوترکیبی غیر همولوگ بااستفاده از شباهت های خیلی کوچک تنها چندجفت باز مکمل می شوند وباعث ایجاد نوترکیبی غیر همولوگ در بین CHR های غیر همولوگ. تنها مکانیسمی که میتواند مولکولهای DNA را طی عمل تبادل قطعه در کنار یکدیگر قرار دهد، جفت شدن بازهای مکمل است و به سختی میتواند مکانیسم دیگری را در این مورد دخیل دانست. اگر چنین باشد باید به نحوی زنجیره‌های دو رشته DNA که قرار است عمل تبادل قطعه را انجام دهند باز شده و با یکدیگر پیوند برقرار نمایند. بنابراین عمل تبادل قطعه باید سبب ایجاد نوترکیبی همولوگ شود، بدین معنی که تنها میتواند بین دو قطعه DNA که دارای توالی یکسان یا تقریباً یکسانی هستند رخ دهد و معمولاً‌ چنین قطعاتی در نواحی همتراز کروموزوم‌های همولوگ وجود دارند. تبادل قطعه میتواند بین قطعات همولوگ موجود در نواحی غیرهمتراز نیز صورت گیرد به شرط آنکه این تبادل قطعه سبب از بین رفتن جاندار نشود. به هر حال چنین تبادل قطعه نامساوی می‌تواند منجر به مضاعف شدن یا حذف قسمتی از کروموزوم گردد. در آزمایشگاه با استفاده از نوترکیبی قطعات همولوگ موجود در DNAهای مختلف، گونه‌های ژنتیکی جدیدی ایجاد می‌شوند. بنابراین هنگامی که قطعه‌ای از DNA مخمر که در یک پلاسمید حلقوی باکتری قرار گرفته و تکثیر شده است، دوباره در معرض سلول مخمر قرار گیرد، قطعه فوق میتواند توالی همولوگ خود را یافته، و با آن تبادل قطعه نماید و بدین ترتی پلاسمید در درون کروموزوم مخمر جای می‌گیرد حداقل در باکتریها و مخمرها هر دو قطعه DNA همولوگ به شرط آنکه یکی از آنها واجد یک بریدگی و یا دارای ناحیه‌ای از DNA تک‌زنجیره‌ای باشد می‌توانند تبادل قطعه کرده و یک مولکول نوترکیب ایجاد نمایند. نوترکیبی هومولوگ غیر اللی نوعی ازنو ترکیبی هومولوگوسا است که بین 2 قطعه از DNAکه شباهت بسیار زیادی با هم دارند اما الل یکدیگر نیستند ایجاد می شود. این نوترکیبی اغلب دربین توالی هایی رخ میدهد که درطی تکامل دچار دوپلیکاسیون شده اند وبنابراین دارای تکرار های کم یکیLCRهستند. LCRها اغلب در مناطقHOT SPOTژنوم قرارگرفتند. تعدادی از مناطق CHRمانند ژن کلاستر تمایل ویژه ای به NAHR دارند. نوترکیبی همولوگ غیراللی می تواند بیماری مختلفی را با ایجاد دوپلیکاسیون وDELITICN ایجاد کند. چند از سندروم های ژنتیکی که نوترکیبی همولوگ غیر اللی ایجاد می شوند شاملNF1(ایجاد تومور های خوش خیم پوستی که با افزایش سن احتمال افزایش می یابد)،6GENE،میکرودلیشن(سندروم کولن)،17921. 31(عقب ماندگی زندگی،چهره ها دسیمورف می شود)،3Q29،همراهی با بیماری هایی مثل اوشیم،اناکسیا. نوترکیبی همولوگ با ایجاد برشی در یکی از رشته های یکی از مارپیچ های دوتایی که در کنار یکدیگر قرار گرفته اند، شروع می شود. رشته برش داده شده از مارپیچ دوتایی مربوط جدا می شود و به مولکول دیگر DNA که آن نیز به صورت موضعی باز می شود، حمله می کند. در نتیجه رشته ی حمله کننده به رشته ی مکمل خود متصل می شود. این اولین مرحله از کراس اور است. حال رشته ی جابه جا شده ی DNA شکسته می شود و با گذشتن از روی رشته ای که ازDNA مقابل آمده به رشته مکمل خود در مولکول دیگر DNAمتصل می شود. نواحی برش خورده نیز ترمیم می شوند